Półwysep Kolski jest północno-zachodnim krańcem Rosji prawie w całości położonym za kręgiem polarnym. Powierzchnia półwyspu jest bardzo urozmaicona i obfituje w góry, płaskowyże, wąwozy i tarasy. Ta surowa ziemia kryje w swym wnętrzu liczne skarby, których obecności trudno byłoby oczekiwać po mokradłach i bagnach subarktycznej tundry. Pod względem różnorodności bogactw mineralnych Półwysep Kolski nie posiada analogii na całym świecie. Występuje tu około 1000 minerałów czyli prawie 1/3 wszystkich znanych na Ziemi. Aż 150 z nich nie spotyka się nigdzie indziej na naszym globie! Złoża rud apatytowo-nefelinowych, niektórych metali kolorowych i ziem rzadkich oraz wielu kamieni należą do najbogatszych w świecie. Z nich największe znaczenie gospodarcze posiadają apatyty.
Apatyt (wzór empiryczny Ca5(PO4)3(OH, F, Cl)) jest minerałem z grupy fosforanów o rozmaitych odcieniach: zielonawym, błękitnym, żółto-zielonym lub różowym. Nazwa jego (pochodząca z języka greckiego) wynika z różnych postaci, wskutek tego często mylono go z innymi minerałami np. berylem lub turmalinem. Zawiera głównie dwa tlenki: CaO (53-56%) i Р2O5 (41%) oraz domieszki rozmaitych metali. W skałach osadowych powszechnie występują fosforyty - minerały zawierające apatyty. Przemysłowe zasoby apatytu należą do rzadkości. Największe złoża świata skupione są na Półwyspie Kolskim, inne mniejsze zasoby stwierdzono nad Bajkałem, w Ameryce Płd., Meksyku, USA, RPA i Skandynawii. Apatyt stanowi surowiec do produkcji nawozów fosforowych, samego fosforu i jego kwasu. Znalazł zastosowanie w metalurgii żelaza i metali kolorowych, ceramice i szklarstwie. Z uwagi na niewysoką twardość rzadko wykorzystują go jubilerzy. Jego kryształy są natomiast cenione przez kolekcjonerów; największy z napotkanych okazów ważył 147 karatów.
