Kiedy w Polsce?
Nietrudno zauważyć, iż w ostatnich latach organy Unii Europejskiej, przy okazji zmian legislacyjnych, odnoszących się do różnych gałęzi gospodarki, dążą do poszerzenia znaczenia zrównoważonego rozwoju, tak by stał się on normą, a nie jedynie egzotycznym wyjątkiem. Starania te niezmiennie intensywnie podejmowane są w stosunku do tzw. rynków wiodących (patrz: Komunikat Komisji Europejskiej z 2007 roku - „Inicjatywa Rynków Wiodących"), takich jak rynek usług zdrowotnych, energii czy też budownictwa. Rynki te wskazywane są przez Komisję jako posiadające najwyższy potencjał ekonomiczny i społeczny. Tym samym nowa jakość, w postaci regulacji dotyczących zrównoważonego rozwoju, wprowadzona w obrębie właśnie tych obszarów będzie miała bezpośrednie przełożenie na ogólny rozwój standardów ekologicznych w krajach Unii Europejskiej.
Również Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/31/WE uchwalona w dniu 19 maja 2010 roku w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (zwana dalej: „Dyrektywą") jest przykładem konsekwentnych dążeń Unii Europejskiej w tym kierunku. Podstawowym celem wskazanej regulacji jest zapewnienia dalszego i systematycznego rozwoju budownictwa zrównoważonego w krajach Unii Europejskiej. Zgodnie z założeniami Dyrektywy nastąpi to poprzez wprowadzenie szczególnych norm określających wymogi energetyczne dla budynków, zarówno tych nowo budowanych, jak i już istniejących. W stosunku do Dyrektywy 2002/91/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 roku, nowa Dyrektywa wprowadziła kilka pionierskich regulacji, odnoszących się przede wszystkim do tzw. budynków o niemal zerowym zużyciu energii, czy też wprowadzeniu systemu zachęt mających na celu wspieranie zrównoważonego budownictwa zgodnie z założeniami nowych regulacji.
