Termin „czas letni" oznacza sposób odmierzania czasu wprowadzany na okres lata, przesunięty najczęściej o jedną godzinę naprzód względem czasu przyjętego w danej strefie czasowej. Celem tej zmiany ma być lepsze wykorzystanie oświetlenia naturalnego (słonecznego) w ciągu dnia, a więc oszczędność energii elektrycznej. W pozostałych porach roku wskazówki zegara cofa się, by powrócić do czasu oficjalnie przyjętego dla pory jesienno-zimowej. Ponieważ krytycy tej dość problematycznej operacji podkreślają negatywny wpływ na zdrowie ludzi i jednocześnie kwestionują korzyści ekonomiczne, warto przybliżyć więcej faktów.

Historia

Na potrzebę większego wykorzystania światła dziennego zwrócił uwagę Beniamin Franklin w 1784 r., ambasador Stanów Zjednoczonych we Francji. Zauważył on, że między 20 marca i 20 września paryżanie mogliby w ogóle nie używać świec, co przyniosłoby oszczędność 100 mln liwrów rocznie. W tym celu zaproponował m.in. opodatkowanie okiennic, racjonowanie świec, a nawet budzenie mieszkańców o świcie salwą armatnią.

Pomysł przestawiania czasu na letni przypisuje się Anglikowi Willet'owi. Koncepcję tę nasunął mu w 1905 r. widok pogrążonego w porannym śnie Londynu przy jasno świecącym słońcu.