Dotychczas w standardowych pompach ciepła sprężarki czynnika roboczego bywają najczęściej zasilane silnikami elektrycznymi. Energia elektryczna jest jednak relatywnie droga i to głównie przez fakt, że jest wytwarzana z pierwotnych nośników energii ze sprawnością 35 - 45%.

Tymczasem tego typu agregaty ciepła można energetycznie znacznie uefektywnić, zastępując w nich elektryczne napędy sprężarek silnikami spalinowymi, zasilanymi gazem ziemnym lub biogazem. Ta innowacja procesowo-techniczna owocuje nie tylko znaczną poprawą sprawności energetycznej agregatu ciepłowniczego, ale w dodatku staje się mniej uciążliwa dla środowiska, poprzez ograniczenie emisji CO2, co przekłada się na niższe koszty eksploatacyjne.

Powyższe uefektywnienia energetyczne przyczyniają się do rosnącego zainteresowania właścicieli domków jedno- i dwurodzinnych oraz zakładów rzemieślniczych ogrzewaniem swoich budynków wyżej wymienionymi, udoskonalonymi pompami ciepła (W.Wilming, Sonne Wind & Wärme, 54, 2, 2014).

W standardowej pompie ciepła czynnik roboczy (freon, gaz płynny, amoniak, itp.) cyrkuluje poprzez urządzenia: sprężarkę - zasilaną silnikiem elektrycznym lub spalinowym, skraplacz - w którym ciepło kondensacji opar czynnika roboczego bywa przekazywane do odbieralników ciepła dla celów grzewczych, zawór ekspansyjny - zapewniający czynnikowi roboczemu znaczne ochłodzenie w następstwie jego rozprężania oraz odparowalnik - w którym destylujący czynnik roboczy pobiera ciepło z otoczenia dla celów grzewczych.