Powszechne stosowanie urządzeń elektronicznych i mikroprocesorowych uczyniło naszą cywilizację podatną na nowe zagrożenia. Liczne elementy elektryczne, a zwłaszcza elektroniczne są bardzo wrażliwe na przepięcia (tj. nadmiernie wysokie napięcia) przenoszone do obwodów przez sprzężenia indukcyjne lub pojemnościowe bądź przez miejsca uszkodzenia izolacji.
Dla przeniknięcia fali przepięciowej do układu elektrycznego po przewodach linii konieczne jest przekroczenie zdolności pochłaniania energii zainstalowanych w nim elementów ochronnych. Uszkodzenie układów elektronicznych może spowodować impuls prądu elektrycznego o odpowiednio wysokim napięciu i energii mniejszej od milidżula (10-3 J), przy czym czas jego trwania nie musi przekraczać mikrosekundy (10-6 s). Typowe ochronniki przepięciowe wykazują wprawdzie zdolność pochłaniania impulsów o wielokrotnie większej energii, lecz ich stosowanie nie jest ograniczone z powodu wysokiej ceny. Przepięcia w obwodach elektrycznych wywołują także przenikające je zewnętrzne, zmienne pola magnetyczne. Dotychczas uważano, że układy elektroniczne umieszczone w metalowej obudowie są skutecznie zabezpieczone przed działaniem zewnętrznych pól elektromagnetycznych. Jednak badania wykazały, że nawet metalowa klatka Faradaya nie w pełni chroni aparaty przed wnikaniem impulsów fal elektromagnetycznych wielkiej częstotliwości. Źródłem impulsowych pól mogą być np. wyładowania atmosferyczne, zjawiska w układach wysokich napięć, eksplozje nuklearne lub użycie innych rodzajów broni zwanych skrótowo e-bombami.