Ze względu na obecną sytuację na krajowym rynku energetycznym, na którym zdecydowaną większość wśród jednostek wytwórczych energii elektrycznej stanowią jednostki węglowe, których praca będzie musiała zostać ograniczona do roku 2025 ze względu na restrykcyjne wymagania Unii Europejskiej, wiele sieci przesyłowych wymaga modernizacji, a zmiany klimatyczne i społeczne powodują znaczy wzrost letniego szczytu obciążenia, należy przeanalizować plany i strategie postępowania w przypadku wystąpienia awarii katastrofalnej. W celu zapewnienia skutecznej obrony i odbudowy systemu elektroenergetycznego w warunkach poważnej awarii systemowej opracowane zostały przez Operatora Systemu Przesyłowego (OSP) odpowiednie procedury pozwalające na uniknięcie lub zminimalizowanie skutków awarii, a w przypadku jej wystąpienia sprawne przywrócenie systemu do stanu normalnej pracy.

W planach tych niemałą rolę odgrywają elektrownie wodne. Elektrownie szczytowo-pompowe, będące magazynami energii, mogą w razie potrzeby zmagazynować nadwyżkę energii i oddać ją do sieci w okresach szczytowego zapotrzebowania. Elektrownie wodne są zdolne do samostartu, to znaczy, że do uruchomienia nie potrzebują energii z zewnątrz, w związku z czym mogą rozpocząć samodzielną pracę i wytworzyć energię potrzebną do uruchomienia innych obiektów elektroenergetycznych.

 Awarią katastrofalną lub blackoutem nazywamy stan, w którym następuje zanik napięcia w całym Krajowym Systemie Elektroenergetycznym lub w znacznej jego części, wyłączenie ponad 50% zapotrzebowania lub podział systemu na wiele niestabilnych i pracujących asynchronicznie podsystemów.