Trudno zgodzić się z realizowaną strategią przyjętą w polskiej energetyce, w której w dalszym ciągu promowana jest energetyka węglowa i ciągle marginalizowana energetyka odnawialna (biomasa, energia słoneczna, wiatr, wody termalne itp.). Podejście takie przeczy trendom charakteryzującym gospodarki na całym świecie (45 krajów przyjęło strategię „100% OZE" do 2050 roku w swoich bilansach energii). Wzrost wykorzystania odnawialnych źródeł energii wymusza również konieczność realizacji idei rozwoju zrównoważonego, zapewniającego m.in. utrzymanie środowiska przyrodniczego dla przyszłych pokoleń, a także przyjęte przez Polskę oficjalne zobowiązania i dokumenty, m.in. Dyrektywa 28 z 2009 roku Unii Europejskiej, czy Polityka energetyczna Polski do 2030 roku.
Ważną perspektywicznie rolę, jako istotnego źródła OZE wykorzystywanego szczególnie w ciepłownictwie, przypisać można źródłom termalnym, których zagospodarowanie w Polsce jest znikome, pomimo posiadania bogatych zasobów geotermalnych. W kontekście zaprezentowanych możliwości zastosowania tego źródła w energetyce cieplnej, autorzy starali się poddać rewizji wyrażane opinie, iż korzystanie do celów grzewczych z geotermii jest drogie i w konsekwencji nieopłacalne społecznie, a także ekonomicznie. Przyjęli hipotezę badawczą, iż pozytywne efekty zastosowania wód termalnych do ciepłownictwa, warunkowane są sposobem ich zastosowania (samodzielnie, czy wespół z energią cieplną pozyskiwaną z węgla, ropy naftowej itp.).
Stąd celem opracowania jest ukazanie możliwości oraz efektów - ekonomicznych, społecznych i ekologicznych - zastosowania fuzji geotermii i surowca nieodnawialnego /węgla, gazu itp./w ciepłownictwie miejskim, a także pokazanie „ewolucyjnej drogi" zastępowania konwencjonalnych źródeł energii wykorzystywanych do celów grzewczych przez OZE.
