Gazogeneratory czyli urządzenia wytwarzające gaz z paliw stałych pojawiły się w drugiej połowie XIX wieku z przeznaczeniem dla zasilania stacjonarnych silników wewnętrznego spalania. Załadowane do komory paliwo zostaje zapalone za pomocą otwartego ognia przez zawór powietrzny. Powietrze w ilości niedostatecznej do jego pełnego spalania, a wystarczającej jedynie do zgazowania jest zasysane przez pracujący silnik. Z węgla zawartego w paliwie powstaje tlenek i dwutlenek węgla, przy czym ten drugi w zetknięciu z rozżarzonym węglem rozkłada się na palny tlenek (CO). Część wodoru z powietrza oraz z rozkładu wody przechodzi do powstającego gazu generatorowego, zaś część w reakcji z węglem wytwarza metan. W paliwie usytuowanym nad palącą się warstwą zachodzi piroliza z wydzielaniem gazów, smoły, części lotnych i pary wodnej.