Już są lodówki wyposażone w ekrany, co pozwala na oglądanie filmów i programów telewizyjnych, można też pracować na Facebooku lub Twitterze - wystarczy użyć lodówki, jeśli nie jako pełnowartościowego komputera, to na pewno jako smartfona.

Główną funkcją lodówki pozostaje jednak nadal utrzymanie zimna, nie pozwalając pogorszyć się jakości produktów. Już nawet wówczas, gdy nie było energii elektrycznej ludzie miel swoje „lodówki". Zazwyczaj były to gliniane garnki z zimną wodą, do których wkładało się produkty spożywcze.

Musiało upłynąć wiele lat, by ludzkość wróciła do tych źródeł. Manshuk Lal Raghavjibhai Prajapati (rocznik 1965) z wioski Wankaner, w Indiach, miał niewielki warsztat rzemieślniczy. Robił wyroby z gliny, traw, produkował dachówki. Po trzęsieniu ziemi, które nawiedziło tamtejszą prowincję w 2001 roku, widząc, że w ludzie nie mają dostępu do energii elektrycznej, a żywność szybko się psuje, wymyślił glinianą lodówkę, działającą bez prądu.

W lodówce, oczywiście, nie ma żadnych przewodów i wtyczki, wystarczy tylko wlać wodę do zbiornika na górze chłodnicy, a zostaje ona wchłonięta do porowatej gliny, tworząc wewnętrzną temperaturę do 8 stopni Celsjusza. Oprócz właściwości chłodzenia, na górze znajduje się kran w zbiorniku, dzięki czemu można, w razie potrzeby, wlać sobie filiżankę zimnej wody. W dolnej komorze są dwie półki do przechowywania produktów żywnościowych. Pierwsza półka może być używana do przechowywania warzyw, owoców itp., a druga półka może być używana do przechowywania np. mleka, sera itp. W takiej lodówce można utrzymać wciąż świeże jedzenie, nawet warzywa, przez kilka dni. Lepiej nawet od konwencjonalnej lodówki zachowuje oryginalny smak owoców i warzyw.