Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie problemów, które napotykają i mogą napotykać firmy chcące postawić farmy wiatrowe w Polsce. Istniejące przeszkody zostały zebrane i uporządkowane, a do ich systematyzacji posłużyła teoria lokalizacji z wykorzystaniem systematyki zastosowanej w ujęciu prof. Waldemara Budnera. W analizie wydzielono czynniki środowiskowe, przestrzenne, ekonomiczne, społeczno-kulturalne, polityczne, prawno-administracyjne oraz techniczno-technologiczne. Znaczenie poszczególnych grup zostało na końcu podsumowane z wykorzystaniem ogólnej oceny opisowej. W niniejszym badaniu zastosowano metodę krytycznej analizy. Podane informacje przedstawiają stan aktualny na sierpień 2016 r. i pochodzą zarówno ze źródeł pierwotnych, takich jak akty prawne, dokumenty instytucji państwowych czy atlas geograficzny, jak i wtórnych, takich jak raporty badawcze czy opracowania naukowe.
Czynniki warunkujące lokalizację produkcji
Rozważania nad teorią lokalizacji zostały zapoczątkowane w 1909 r. przez Alfreda Webera. Opracował on, skupiając się na maksymalnym obniżaniu kosztów, wzorzec metodyczny, którego istotą jest wyznaczenie miejsca o optymalnym zestawie czynników istotnych przy lokalizacji. Inny nurt odnosi się do czynników popytowych i głosi, że o lokalizacji decydują warunki zbytu, czyli możliwości osiągania jak największych zysków. Jednym z najważniejszych jego reprezentantów był Harold Hotelling, który wykazał, że przedsiębiorstwa wolą lokalizację w miejscach atrakcyjnych rynkowo. Rozwinął się również nurt łączący oba podejścia. Jednym z jego twórców był August Lösch, który miejsce lokalizacji widział tam, gdzie występuje maksymalny możliwy zysk nominalny rozumiany jako różnica między przychodami a kosztami. W dyskusji nad lokalizacją produkcji głos zabierało potem jeszcze bardzo wielu badaczy i teoria lokalizacja ewoluowała. Jej znaczenie wzrosło w czasach globalizacji i poskutkowało powstaniem wielu koncepcji uwzględniających możliwości działalności międzynarodowej i międzynarodowego podziału pracy, np. teoremat Heckschera-Ohlina.
