Na podstawie materiałów firm Transformer Protector Corp. i CEA Technologies Inc. opracował Piotr Olszowiec

Od końca XIX wieku transformatory stanowią niezastąpione urządzenia przeznaczone do zmiany napięcia w układach prądu przemiennego. W miarę rozwoju elektroenergetyki podnoszeniu roboczych wartości napięć i prądów towarzyszył wzrost zagrożeń dla niezawodności i bezpieczeństwa samych jednostek oraz ich otoczenia. Problemy zapobiegania awariom oraz ograniczania ich skutków nadal stanowią dla konstruktorów transformatorów bardzo poważne wyzwanie techniczne.

Seryjną produkcję transformatorów zapoczątkowano w budapeszteńskiej firmie „Ganz" w 1885r. Ich węgierscy wynalazcy jako pierwsi użyli terminu „transformator", który oznaczał wtedy niewielkie jednofazowe urządzenie w izolacji suchej o jednolitym rdzeniu. Po czterech latach dla poprawy izolacji uzwojeń wprowadzono olej. Wtedy też szwajcarska firma Oerlikon dostarczyła pierwsze transformatory przemysłowe. Na początku XX wieku Siemens wytwarzał już transformatory trójfazowe o mocy 12.5 MVA, zaś Westinghouse jednostki o górnym napięciu 100 kV. Opanowanie produkcji transformatorów dużej mocy wysokiego napięcia sprzyjało szybkiemu rozwojowi systemów elektroenergetycznych po I wojnie światowej. Zwarcia o coraz większych prądach wywoływały groźne, a nawet niszczące uszkodzenia uzwojeń i izolatorów.