Dwadzieścia pięć lat od czasu początków transformacji w Polsce to właściwa perspektywa do oceny tego okresu. Jednak często, starsze pokolenie nie pamięta, a młode nie zamierza sięgać do tych odległych czasów, kiedy to wszystko się zaczęło. Właściwie wszyscy zajmujemy się teraźniejszością i planowaniem przyszłości, ponieważ takie są wymogi dnia dzisiejszego. Jedynie czasem w telewizji przemknie dawny sklep z pustymi półkami, czy obraz z plenum Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Dzisiaj, gdy sięgamy do materiałów opisujących ówczesny stan państwa, wydaje nam się, że jest to nierealny obraz świata, narysowany ręką karykaturzysty. Z całą pewnością wielu światowej klasy ekonomistów pokusi się o przekrojową analizę okresu ostatnich dwudziestu pięciu lat, precyzyjnie wskazując na osiągnięcia i wytykając ewentualne niepowodzenia.

Z tytułu swoich zainteresowań, zamierzam ustosunkować się, w jakimś stopniu, do transformacji sektora energetycznego, którego znaczenie jest dzisiaj większe, aniżeli było w momencie rozpoczynania reform. Nigdy wcześniej nie mówiło się tak dużo o cenach energii czy bezpieczeństwie dostaw gazu. Nigdy wcześniej tak wyraźnie nie zarysował się problem, na jakie źródła energii należy w Polsce postawić. Czy powinny to być źródła węglowe, a może odnawialne, może energetyka gazowa, a może jednak atom. Tylko z pozoru taki wybór wydaje się łatwy, w rzeczywistości to niełatwa decyzja z całym szeregiem ograniczeń dotyczących prawa unijnego, ekonomii, czynników społecznych oraz szeregu trudności związanych z prognozowaniem przyszłości. Jak okres, od początków transformacji gospodarczej, wpłynął na sytuację dnia dzisiejszego w dziedzinie paliw i energetyki?