To obywatele partycypują swoimi prywatnymi kapitałami w budowie elektrowni słonecznych, a nie wyciągają rękę po dobro wspólne
W Polsce zapanowała moda na budżety partycypacyjne. Polega to na tym, iż rady różnych szczebli (głównie dzielnic czy miast) w swoich dotychczasowych budżetach wydzielają mniejszą lub większa pulę pieniędzy przeznaczona na zadania, które w mniej lub bardziej obiektywnych plebiscytach wskażą obywatele. Nie daje to jednak automatycznie gwarancji, że pieniądze są dzielone lepiej i wydatkowane efektywniej. Pewne jest natomiast to, że od tak pomyślanej obywatelskiej partycypacji nie przybywa pieniędzy w budżecie. Tak jak herbata nie staje się słodsza, tylko od tego, że jest intensywniej i dłużej mieszana.
W Wiedniu obywatelska partycypacja polega na czymś zupełnie odwrotnym. To obywatele sięgają do własnych portfeli, by partycypować finansowo w przedsięwzięciach służących wspólnemu dobru. Tym dobrem są obywatelskie elektrownie słoneczne. Pierwsza obywatelska elektrownia słoneczna została uruchomiona przed rokiem i zlokalizowano ją na terenie najnowocześniejszej austriackiej zawodowej elektrowni Donaustadt znajdującej się na obszarze 22 dzielnicy Wiednia, a należącej do zakładów miejskich Wien Energie. Pierwsza obywatelska elektrownia słoneczna składa się z 2100 fotowoltaicznych modułów o łącznej mocy 500 kWp, dostarczających energie elektryczna do wiedeńskiej sieci, która także jest własnością miasta. Panele fotowoltaiczne mają powierzchnię 3360 m kw. i zajmują powierzchnię 8 000 m kw. Ich sumaryczny roczny potencjał produkcyjny sięga 500 MWh, co odpowiada w warunkach wiedeńskich potrzebom ok. 200 gospodarstw domowych.
