Na podstawie О. Н. Веселовский, Я. А. Шнейберг „Очерки по истории электротехники". Учебное издание. М.: Издательство МЭИ, 1993.

Przesył
Koło młyńskie - źródło najprostszego napędu mechanicznego - wywołało problem przekazu energii od silnika napędowego do poszczególnych odbiorców. Na krótkie odległości stosowano drążki, cięgna i liny, przy dłuższych odległościach (dziesiątki metrów) wykorzystywano pasy. Te proste środki spełniły zadanie w epoce kół wodnych i maszyn parowych, a potem okazały się przydatne także w początkowym okresie rozwoju napędu elektrycznego. Doświadczenia eksploatacji linii telegraficznych nasunęły w połowie XIX wieku myśl o możliwości przesyłu po przewodach również większej mocy elektrycznej.

W 1873 r. na wystawie technicznej w Wiedniu H. Fontaine zademonstrował zasilanie silnika prądu stałego (DC) z generatora poprzez kabel o długości ponad 1 km. Chociaż w linii tej wystąpiły znaczne straty napięcia i mocy, a sam autor był sceptycznie nastawiony do tego pomysłu, koncepcję przesyłu energii elektrycznej poparła większość współczesnych mu elektryków. Już wtedy rozumiano, że efektywność przedsięwzięcia można podnieść przez obniżenie rezystancji przewodów linii - przy danym rodzaju przewodnika należało zwiększyć przekrój przewodów. W jednym z doświadczeń wykonanych w Rosji przesyłano elektryczność odizolowanymi od ziemi szynami nieczynnej linii kolejowej.