Akumulatory samochodowe winny charakteryzować się następującymi właściwościami: możliwie krótkim czasem ładowania, umożliwiać dalekie przebiegi pojazdom, posiadać długą żywotność i być dogodnymi w ich bieżącej obsłudze. To, że winne być możliwie niewielkich wymiarów, lekkimi i nie wywoływać pożarów przy małych kolizjach drogowych, uznaje się powszechnie za oczywiste.

Nad tego typu akumulatorami (bateriami) pracują od wielu już lat naukowcy na wszystkich kontynentach. W centrum zainteresowań znajduje się bateria litowo-jonowa. Pod względem trwałości, pojemności, czy bezpieczeństwa eksploatacyjnego górują nad powyższą akumulatory niklowo-kadmowe oraz niklowo-ołowiowe. Dotychczas baterie litowo-jonowe o niewielkich mocach bywają stosowane w laptopach, itp. wielkości mocom zastosowań. Tymczasem w pojazdach samochodowych niezbędne są wielkiej mocy akumulatory, a z czym wiąże się zagrożenie dla otoczenia tak w przypadku zwarcia, jak i podczas różnorakich kolizji pojazdów drogowych.

W omawianego typu akumulatorach, krytycznym parametrem są stosowane roztwory elektrolitów, wśród których bywają bardzo szkodliwe dla ludzi oraz otoczenia (K. Wiedemann; neue energie, 68,4,2011). W przypadku kolizji drogowej takowe nie mogą wypływać na zewnątrz. Pod tym względem korzystnie prezentują się akumulatory litowo-jonowe. Typowy akumulator litowo-jonowy składa się z katody z grafitu oraz anody wykonanej z litu wraz z określonym tlenkiem metalu - najczęściej tlenkiem kobaltu lub tlenkiem magnezu, albo fosforanem żelaza.