Opracowano na podstawie materiałów firm Innowattech i InStep NanoPower

Poszukiwanie alternatywnych źródeł energii wkracza na nowe, dotychczas niezbadane obszary. Jedną z perspektywicznych możliwości pozyskiwania darmowej, czystej energii jest wykorzystanie  mechaniki drgań. Ruchy drgające (wibracje) występują praktycznie wszędzie, a więc w budowlach, maszynach i urządzeniach przemysłowych i komunalnych oraz w przyrodzie np. w ziemi czy wodach.

Utylizacja tych ogromnych zasobów energii oznaczałaby nowy etap w rozwoju naszej cywilizacji technicznej. Do przekształcania energii drgań mechanicznych na energię elektryczną czyli postać najbardziej przydatną w praktyce, stosuje się najczęściej dwa rodzaje przetworników: piezoelektryczne i elektromagnetyczne.

Zjawisko piezoelektryczne (odkryte w 1880 r. przez Pierre i Jacques Curie) polega na występowaniu polaryzacji (rozdziału ładunków lub uszeregowania dipoli) w niektórych kryształach poddanych naprężeniom mechanicznym. Materiały piezoelektryczne np. kwarc, amazonit i związki tytanu nadają się do odzysku energii drgań o dużej sile, lecz niewielkiej deformacji.  

Przetworniki elektromagnetyczne (silniki, cewki itp.) są przydatne przy większych prędkościach i/lub amplitudzie ruchu obiektu. Konwersja energii mechanicznej na elektryczną zachodzi tu zgodnie z zasadą indukcji elektromagnetycznej, a więc np. drgająca konstrukcja wprawia w ruch sprzężoną z nią cewkę umieszczoną w stałym polu magnetycznym.

Wskutek przemieszczania się zwojów względem linii sił pola magnetycznego następuje indukowanie siły elektromotorycznej w tym uzwojeniu. W obu układach energię przekształca się kolejno w dwóch etapach: najpierw z energii mechanicznej uzyskuje się napięcie przemienne, które następnie zostaje wyprostowane. Z uwagi na dość niskie wartości mocy uzyskiwanej z pojedynczych przetworników obecnie wykorzystuje się je tylko do doładowywania baterii, zamiast do produkcji energii elektrycznej.