Gdyby nie wychodzący z wód Zatoki Greifswaldzkiej na ląd Gazociąg Północny o pięćdziesięcioparotysięcznym dzisiaj Greifswaldzie, leżącym nad mierzącą zaledwie 28 km rzeką Ryck, zwanym niekiedy przez mapy Google, po słowiańsku Gryfia, zapewne w Polsce nikt by nie słyszał. A tymczasem założył je już w 1248 roku książę dymiński Warcisław III. Miasto obdarzone jest podwójnym przymiotnikiem hanzatycko-uniwersyteckie, i nie ma w tym cienia przesady. Co do przynależności do Hanzy nie ma wątpliwości, ale uniwersytet w tak niewielkim mieście? A tymczasem Uniwersytet w Greifswaldzie został założony zaledwie 92 lata po lokacji Uniwersytetu Jagiellońskiego i należał - obok Heidelbergu, Kolonii, Erfurtu, Würzburga, Lipska i Rostocku - do grona najstarszych uniwersytetów Cesarstwa. Był drugim co do wieku uniwersytetem basenu Morza Bałtyckiego. Uczelnia przejściowo należała do Szwecji i Prus - będąc najstarszą wszechnicą w obu krajach. Z tych też krajów rekrutowali się przez wieki zarówno studenci jak i wykładowcy. Uniwersytet może pochwalić się dwoma noblistami: lekarzem Gerhardem Domagkiem, który odkrył, że sulfonamidy skutecznie zwalczają bakterie paciorkowca i fizykiem Johanesem Starkiem - odkrywcą tzw. efektu Starka. Ciekawostka niech będzie to, że na Uniwersytecie w Greifswaldzie doskonalił swoją wiedze po studiach na Uniwersytecie Jagiellońskim późniejszy klasyk polskiej chirurgii - Ludwik Rydygier.

Greifswald po dziś dzień jest siedzibą biskupią. Tu znajduje się także jedna z 13 luterańskich katedr - kościół pod wezwaniem św. Mikołaja, gotycka świątynia sięgająca swoimi początkami 1263 roku z barkowym hełmem wieńczącym wieżę. Znajduje się ona na międzynarodowym wiodącym z Polski przez Niemcy do Danii - szlaku gotyku ceglanego.