Do budowy 13 000 turbin wiatrowych na obszarze Unii Europejskiej zużyto ponad 2 miliony ton tworzyw sztucznych. W minionej dekadzie upłynął przewidziany okres eksploatacji maszyn instalowanych w początkach rozwoju OZE. Dla branży utylizującej odpady jest to raczej niszowy rynek, dla energetyki odnawialnej to coraz twardszy orzech do zgryzienia. W najbliższych 5 latach zostanie wycofanych co najmniej 12 000 turbin. Do 2030 roku konieczne będzie zagospodarowanie ponad 15 000 śmigieł, których żywotność wynosi około 20 lat. Obecnie próbuje się stosować te wartościowe odpady do produkcji cementu (np. cementownia Lagerdorf w Niemczech). W tym procesie część tradycyjnego surowca mineralnego jak piasek jest zastępowana przez włókna szklane, a węgiel przez części organiczne (włókna polimerowe, węglowe i in.) zawarte w materiale turbiny. Rozszerzenie zakresu opcji przetwarzania likwidowanych elektrowni wiatrowych jest sprawą krytyczną dla dalszego rozwoju tego segmentu energetyki.
W odpowiedzi na to wyzwanie powstała międzysektorowa platforma recyklingu z udziałem Europejskiego Związku Tworzyw Przemysłowych, towarzystwa WindEurope i Europejskiej Rady Przemysłu Chemicznego. Przedmiotem działań tego forum jest nie tylko utylizacja wycofywanych turbin, lecz także doskonalenie materiałów turbin obecnej i przyszłych generacji dla zwiększenia ich przydatności do recyklingu.
Utylizacja gigantycznych turbin wiatrowych nie jest sprawą prostą. Łopaty są wykonywane tak, by wytrzymywały ekstremalne zmiany pogody, od pustynnych upałów do arktycznych mrozów i - rzecz jasna- najsilniejsze podmuchy wiatru. Dlatego prawie zawsze kończą one na składowisku odpadów. Rocznie ma być likwidowane w Europie blisko 3800 śmigieł. Oryginalne przeznaczenie dla tych kłopotliwych elementów opracowano w Danii. Pokruszone, rozdrobnione włókna szklane z dodatkiem kleju służą do wypełniania barier dźwiękochłonnych stawianych wzdłuż ruchliwych szos. Plastik i włókna szklane są wyjątkowo trwałe i nie ulegają degradacji. Cecha ta - niewątpliwa wada z punktu widzenia składowania odpadów - jest cenną zaletą dla proponowanego wykorzystania.
