Szef rosyjskiego Gazpromu, Aleksiej Miller, oświadczył 4 marca br, że w maju br. zostanie podpisany ostateczny kontrakt na dostawy gazu do Chin. Opiewać będzie aż na 30 lat. Na początku potrzebny Chińczykom gaz będzie brany „z bazy surowcowej dla obecnych dostaw gazu do Europy".
Pertraktacje trwały dziesięć lat, bo strony nie mogły domówić się, co do zasady określenia ceny. Chinom było nieśpieszno, bo energetyka opierała się główne na węglu. Pod presją społeczności międzynarodowej, Rada Państwa, ogłosiła w 2013 roku 10 przedsięwzięć w celu zwalczania zanieczyszczenia powietrza. Jedno z nich - to aż pięciokrotne zwiększenie zużycia gazu. Wcześniej eksperci planowali zużycie gazu w Chinach w 2020 r. na poziomie 200 mld m3 gazu rocznie, z czego z własnej produkcji miało być 120 mld m3. Jesienią 2013 pułap zużycia został podniesiony do oszałamiającej ilości 400 mld m3 rocznie gazu. Eksperci wątpią w to, ale nawet 200 mld, to dużo. Obecnie popyt Chin na gaz ziemny wynosi 81 mld m3 rocznie, z czego własna produkcja wynosi 76 mld m3 rocznie.
Gazprom może dostarczyć 10% -20% potrzebnego Chinom gazu. Od 2018 roku dostarczać ma 38 mld metrów sześciennych rocznie, z możliwością zwiększenia do 68 mld. Najciekawsze, że Miller podczas konferencji prasowej, podał dwa źródła gazu dla Chin: pierwsze, dawno planowane, to z pól Syberii Wschodniej. Drugie, w dodatku te, którym najpierw, czyli już w 2018 rok ma popłynąć rosyjski gaz do Chin, „to zasoby Syberii Zachodniej, które są obecnie bazą surowcową dla dostaw gazu do Europy" - oświadczył Miller, dodając,że „w średnim okresie możemy podnieść dostawy dla sektora azjatyckiego do poziomu, który może być porównywalny do dostaw gazu dla Europy".
