Dlaczego warto się zarejestrować

  • zobaczysz pełną treść artykułów
  • będziesz mógł pisać komentarze
  • otrzymasz dostęp do dodatkowych, zastrzeżonych materiałów np. w PDF
Regulamin

Jestem nowym użytkownikiem

* * * * * *

Wydanie | Wrzesień 2017

Lokalizacja farm wiatrowych w Polsce

09-09-2017

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie problemów, które napotykają i mogą napotykać firmy chcące postawić farmy wiatrowe w Polsce. Istniejące przeszkody zostały zebrane i uporządkowane, a do ich systematyzacji posłużyła teoria lokalizacji z wykorzystaniem systematyki zastosowanej w ujęciu prof. Waldemara Budnera. W analizie wydzielono czynniki środowiskowe, przestrzenne, ekonomiczne, społeczno-kulturalne, polityczne, prawno-administracyjne oraz techniczno-technologiczne. Znaczenie poszczególnych grup zostało na końcu podsumowane z wykorzystaniem ogólnej oceny opisowej. W niniejszym badaniu zastosowano metodę krytycznej analizy. Podane informacje przedstawiają stan aktualny na sierpień 2016 r. i pochodzą zarówno ze źródeł pierwotnych, takich jak akty prawne, dokumenty instytucji państwowych czy atlas geograficzny, jak i wtórnych, takich jak raporty badawcze czy opracowania naukowe.

Czynniki warunkujące lokalizację produkcji

Rozważania nad teorią lokalizacji zostały zapoczątkowane w 1909 r. przez Alfreda Webera. Opracował on, skupiając się na maksymalnym obniżaniu kosztów, wzorzec metodyczny, którego istotą jest wyznaczenie miejsca o optymalnym zestawie czynników istotnych przy lokalizacji. Inny nurt odnosi się do czynników popytowych i głosi, że o lokalizacji decydują warunki zbytu, czyli możliwości osiągania jak największych zysków. Jednym z najważniejszych jego reprezentantów był Harold Hotelling, który wykazał, że przedsiębiorstwa wolą lokalizację w miejscach atrakcyjnych rynkowo. Rozwinął się również nurt łączący oba podejścia. Jednym z jego twórców był August Lösch, który miejsce lokalizacji widział tam, gdzie występuje maksymalny możliwy zysk nominalny rozumiany jako różnica między przychodami a kosztami. W dyskusji nad lokalizacją produkcji głos zabierało potem jeszcze bardzo wielu badaczy i teoria lokalizacja ewoluowała. Jej znaczenie wzrosło w czasach globalizacji i poskutkowało powstaniem wielu koncepcji uwzględniających możliwości działalności międzynarodowej i międzynarodowego podziału pracy, np. teoremat Heckschera-Ohlina.

Więcej...

09/2017 Komentarze (0)

Rosja. Ural wystawiono na aukcji

04-09-2017

Dwudziestego dziewiątego listopada 2016 roku, Międzynarodowa Giełda Towarowa (SPIMEX) w Petersburgu rozpoczęła aukcje na dostawy ropy rosyjskiej marki Ural. Dostawy będą realizowane z portu w Primorsku. Jest to już druga próba zorganizowania w Rosji giełdy ropy. Pierwsza miała miejsce w 2006 roku.  Wówczas nie doczekała się zainteresowania rynków.

REBCO (Russian Export Blend Crude Oil), znana również jako Ural - rosyjski rodzaj kwaśnej ropy naftowej - wypływa rurami "Transnieft" głównie z rejonu gór Uralu. Ropa Ural aż do tego momentu faktycznie nie miała własnej ceny orientacyjnej, koszt jej dostaw ustalany był na podstawie cen ropy Brent z dyskontem (zwykle 1-3 USD za baryłkę).

Decyzja o rozpoczęciu obrotu giełdowego została podjęta przez Komisję Prezydencką ds. rozwoju kompleksu paliwowo-energetycznego Rosji. Prace przygotowawcze do rozpoczęcia handlu na Międzynarodowej Giełdzie Towarowej w Petersburgu przeprowadzone były przez Ministerstwo Energetyki Rosji. Pod koniec lipca 2016 roku szef rosyjskiego Ministerstwa Energetyki Aleksander Nowak informował, że handel ropą Ural ma giełdzie rozpocznie się pod koniec 2016 roku. Zauważył wówczas, że będzie on przyczyniać się do zmniejszenia różnicy cenowej pomiędzy ceną za Ural i Brent, co zwiększy zyski spółek rosyjskich.

Nieoficjalnie wiadomo, że w pierwszej aukcji wzięli udział głównie brokerzy oraz kilka firm naftowych ( "Zarubezhneft", "Gazprom Nieft", "Surgutnieftiegaz").

Więcej...

09/2017 Komentarze (0)

05-06/2019
07-08/2018
04/2018

Artykuły

Współpracujemy z: