Artykuły

Wydanie | Sierpień 2021

Rosja: energetyka odnawialna stawia pierwsze kroki …

27-08-2021

Opracowano na podstawie materiałów https://www.dw.com/ru/возобновляемая-энергетика-в-россии-есть-ли-будущее-после-2024-года/a-44093476

W pierwszej połowie 2020 r. w państwach UE wyprodukowano po raz pierwszy więcej energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii (OZE) niż z paliw węglowodorowych. W odróżnieniu od wielu krajów świata wykorzystanie energii źródeł odnawialnych w Federacji Rosyjskiej wciąż znajduje się w fazie początkowej. Z całkowitej ilości zużywanych w tym kraju nośników energia odnawialna wynosiła ostatnio zaledwie 4 % , z czego 2/3 dostarczała hydroenergetyka. Tymczasem realnie dostępny do utylizacji potencjał rosyjskich OZE szacuje się na 270 mln tpu/rok (ton paliwa umownego), w tym np. zasoby geotermalne ocenia się na 115 mln tpu, potencjał małej energetyki wodnej 65 mln tpu, a biomasy 35 mln tpu. Znacznie mniejsze perspektywy przypisuje się energii wiatru i słońca, chociaż nie brakuje tam terenów silnie nasłonecznionych i z silnymi wiatrami. W 2019 г. Rosji przyjęto program rozwoju energetyki wiatrowej i solarnej o nazwie „Pięć gigawatów", który zakłada uzyskanie w 2024 r. z tych źródeł 1 % krajowej produkcji energii elektrycznej. Z uwagi na wyjątkową specyfikę warto przybliżyć aktualny stan rozwoju tej branży w kraju o gospodarce niemal całkowicie zdominowanej przez tradycyjne paliwa organiczne.

Stan obecny

Aktualnie spośród odnawialnych nośników najszersze zastosowanie posiada biomasa drzewna. Drewno opałowe wciąż stanowi podstawowe paliwo na rosyjskiej wsi, zwłaszcza na terenach leśnych, gdzie zużywa się go około 50 mln ton rocznie. Bardziej opłacalne jest wykorzystanie drewna w innych gałęziach przetwórstwa tego surowca, natomiast dla odzysku energii przewiduje się poddawanie drewna hydrolizie.

Jeszcze w początku lat 1990-tych istotne znaczenie w bilansie energetycznym Rosji miał torf, którego wcześniej wydobywano nawet 90 mln ton rocznie, jednak po 2000 r. ilość ta spadła do zaledwie kilku milionów.

Więcej...

08/2021 Komentarze (0)

Kriwbass: od Potiomkina do... Arcellor Mittal

23-08-2021

Jednym z największych bogactw naturalnych Ukrainy są rudy żelaza. W kraju tym zlokalizowano ponad 80 złóż tego surowca o łącznych zasobach około 28 mld ton, co stanowi 8 % światowych zasobów.

Obecnie eksploatację górniczą prowadzi się na terenie 30 złóż. 70 % wydobycia pochodzi z zagłębia krzyworoskiego (Kriwbass). Pozostałe regiony pozyskania rud żelaza to Krzemieńczuk, Biełoziersk-Orechowskaja, Azow i Kercz. Ten ostatni ośrodek przeszedł wraz z aneksją Krymu w ręce Rosji. Ukraińskie wydobycie rud żelaza przekraczało w ostatnich latach 80 mln t. Przy cenie zbytu ok. 100 USD/t produkcja była opłacalna wobec kosztów własnych 30 do 40 USD/t. Większość wydobycia pochłaniał rynek krajowy (ok. 46 mln t), reszta czyli ok. 38 mln t była eksportowana. W ukraińskim górnictwie rud żelaza zdecydowanie przeważają kopalnie odkrywkowe o maksymalnej łącznej zdolności wydobywczej blisko 90 mln t/rok, kopalnie podziemne mogą dostarczać piątą część tej ilości. W przeliczeniu na czyste żelazo Ukraina pozyskiwała rocznie ok. 43 mln ton tego pierwiastka.

Oprócz naturalnych złóż źródłem koncentratów żelaza stają się od pewnego czasu także odpady górnicze. Z ich łącznej zgromadzonej ilości sięgającej 300 mln t można odzyskać 60 mln t koncentratów o zawartości 65 % czystego żelaza. Z uwagi na koszt przetwarzania odpadów niższy o 30 do 40 % od nakładów na wydobycie rudy, działania w tym kierunku są wdrażane w niektórych kombinatach wzbogacania urobku. Zwiększenie wydobycia w zagłębiu krzyworoskim stało się ostatnio możliwe dzięki wprowadzaniu nowego kompleksowego sposobu łączącego wydobycie odkrywkowe z podziemnym: pozwala ono pozyskiwać więcej surowca z istniejącej odkrywki przy rezygnacji z jej powiększania kosztem użytkowników okolicznych terenów.

Intensyfikacja wydobycia rud żelaza na Ukrainie nastąpiła w latach 50-tych XX wieku. Już w 1963 r. w republice tej dostarczano 54,6% produkcji całego ZSRR.

Więcej...

08/2021 Komentarze (0)

Egipt zostanie głównym dostawcą LNG dla Europy?

12-08-2021

Egipt ma zamiar zwiększyć eksport skroplonego gazu ziemnego poprzez ponowne uruchomienie jednego ze swoich dwóch zakładów produkcyjnych.

Zakład Damietta, który był nieczynny przez osiem lat, zostanie ponownie otwarty. Operator instalacji Damietta, Union Fenosa Gas (UFG), rozpocznie pierwszy testowy ładunek 14 lutego 2021 roku, podał S&P Global Platts Analytics.

Egipski minister ropy Tarek El-Molla, w wywiadzie dla firmy konsultingowej Gulf Intelligence z Dubaju, powiedział, że zakład będzie przetwarzał około 4,5 miliona ton LNG rocznie i zwiększy zdolność produkcyjną kraju do 12,5 miliona ton.

Egipt jest przygotowany na długo oczekiwany wzrost sektora LNG po tym, jak udziałowcy zakładu Damietta LNG zawarli nową umowę, która pozwoli na ponowne uruchomienie zakładu w I kwartale 2021 roku. Zakład jest nieaktywny od 2012 r., a jego ponowne uruchomienie zapewniłoby dodatkowe możliwości eksportowe dla Egiptu, który ma nadwyżki gazu, głównie z powodu wydobycia z obsługiwanego przez Eni olbrzymiego pola Zohr we wschodniej części Morza Śródziemnego.

Nowe porozumienie osiągnięte na początku grudnia 2020 roku przez Eni, hiszpańską Naturgy i rząd egipski jest zgodne z poprzednim porozumieniem osiągniętym w lutym 2020 r., które zostało rozwiązane w kwietniu ub. roku z powodu niespełnienia warunków umowy. W ramach grudniowego porozumienia Naturgy zostanie zwolnione z rocznego kontraktu na dostawy gazu o wartości 3,5 mld m3 LNG do Hiszpanii, który miał zakończyć się w 2029 r., a Eni przejmie kontrakt na zakup gazu dla Damietty LNG i odbierze odpowiednie prawa do skraplania. Wznowienie działalności w Damietcie spowoduje odejście Naturgy z Egiptu i zakończenie wspólnego przedsięwzięcia z Eni.

Po sfinalizowaniu transakcji, udziałami właściciela Damietty LNG SEGAS będą Eni (50%) oraz państwowa egipska spółka holdingowa gazu ziemnego EGAS (40%) i EGPC (10%).

Więcej...

08/2021 Komentarze (0)

Wodór paliwem przyszłości?

02-08-2021

Komisja Środowiska Parlamenty Europejskiego przyjęła pod koniec stycznia 2021 roku projekt strategii wodorowej zaproponowaną przez KE, w której m.in. zakłada się wykorzystanie gazu ziemnego do produkcji wodoru. Posłowie zaznaczają, że docelowo wodór powinien być produkowany jedynie ze źródeł zeroemisyjnych, jednak w etapie przejściowym dopuszczają wspieranie projektów wykorzystujących do tego celu gaz ziemny.

Posłowie wezwali Komisję do zharmonizowania przepisów dotyczących mieszania wodoru z gazem w istniejących gazociągach. Według nich, proporcja ta może wynieść nawet 20 procent.

Wodór od dziesięcioleci jest reklamowany jako paliwo przyszłości. Jednak pomimo ogromnego potencjału dekarbonizacji gospodarki, pierwiastek nigdy tak naprawdę nie spełnił oczekiwań. Wodór podczas stosowania nie wydziela dwutlenku węgla. Dlatego oferuje rozwiązanie pozwalające na dekarbonizację procesów przemysłowych i sektorów gospodarki, w których redukcja emisji dwutlenku węgla jest zarówno pilna, jak i trudna do osiągnięcia.

PSG chce budować polską gospodarkę wodorową

Polska Spółka Gazownictwa w komunikacie z 31 stycznia 2021 r. poinformowała, że chce aktywnie budować polską gospodarkę wodorową. W połowie grudnia 2020 r. Polska Spółka Gazownictwa z GK PGNiG dołączyła do partnerstwa na rzecz budowy gospodarki wodorowej i weźmie udział w tworzeniu sektorowego porozumienia wodorowego.

Zgodnie z planem - informuje PSG - niezbędne jest wybudowanie rurociągu dedykowanego tylko dla tego gazu oraz wsparcie rozwoju i upowszechnienia metod produkcji wodoru z odnawialnych źródeł energii.

Więcej...