Superkondensatory coraz bardziej… niezastąpione

07-07-2017

Jednym z bardziej spektakularnych osiągnięć elektrotechniki ostatnich dekad są superkondensatory. Jest to skrócona nazwa elektrochemicznych kondensatorów o wielkiej pojemności. Elementy te, przeznaczone m.in. do gromadzenia ładunku elektrycznego, wypełniają lukę między kondensatorami elektrolitycznymi i ogniwami wielokrotnego ładowania. Mogą gromadzić do 100 razy więcej energii na jednostkę masy od kondensatorów elektrolitycznych, a dodatkowo mogą być znacznie częściej ładowane od wszelkich akumulatorów. Zalety te utorowały im drogę do licznych aplikacji w rozmaitych układach i urządzeniach.

Rozwój technologii

Historia rozwoju superkondensatorów sięga lat 50-tych XX wieku. Wtedy to General Electric rozpoczął badania nad zastosowaniami porowatego węgla do konstrukcji kondensatorów elektrolitycznych. Pierwsze rozwiązania tych aparatów obejmowały układ dwóch folii aluminiowych pokrytych aktywowanym węglem, rozdzielonych cienkim porowatym izolatorem i zanurzonych w elektrolicie. Produkcję superkondensatorów rozpoczęto w USA z początkiem lat 70-tych, a ich pierwszym przeznaczeniem było podtrzymywanie zasilania pamięci komputerów. Z końcem lat 80-tych ulepszone materiały elektrod umożliwiły podnoszenie dostępnych pojemności, a elektrolity o większej przewodności obniżyły rezystancję szeregową tych kondensatorów. W latach 90-tych dalszy rozwój był ukierunkowany głównie na gromadzenie coraz większych zasobów energii. Kluczem do osiągnięcia tego celu było podnoszenie napięcia roboczego (energia zgromadzona w polu elektrycznym jest proporcjonalna do kwadratu napięcia między elektrodami, a współczynnikiem proporcjonalności jest pojemność elektryczna). 

Cel środowiskowy w polityce energetycznej UE

03-07-2017

Analizując kwestię - miejsce, jakie w polityce energetycznej Unii Europejskiej zajmuje w istocie rzeczy cel środowiskowy, nie sposób nie rozpocząć rozważań od klauzuli przekrojowej z art. 11 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Klauzula ta nakazuje branie pod uwagę względów ochrony środowiska we wszystkich sferach aktywności Unii Europejskiej.

Oznacza to zatem, że nawet gdyby w traktatowych regulacjach polityki energetycznej Unii Europejskiej brakowało bezpośredniego odniesienia do konieczności przestrzegania wymogów ochrony środowiska w działaniach podejmowanych na gruncie tej dziedziny, to i tak konieczność taka wynikałaby z zasady integracji, opartej na materialnej podstawie w postaci koncepcji zrównoważonego rozwoju.

Podobnie zresztą, w przypadku zbiegu potencjalnych podstaw prawnych danego aktu prawa unijnego, można przyjąć podstawę z zakresu polityki energetycznej, a dopuszczalne byłoby pominięcie podstawy z zakresu polityki w dziedzinie środowiska.

Zasada integracji i zasada zrównoważonego rozwoju, uwzględniane łącznie, implikują postrzeganie względów ochrony środowiska naturalnego, jako czynnika niejako wyciągniętego przed nawias celów i zadań statuowanych przez Unię w rozmaitych sferach działań. Zasada integracji jest formułą współgrającą z zasadą zrównoważonego rozwoju; o ile zasada integracji ma charakter formalny i ogniskuje się na konieczności uwzględniania rozmaitych interesów z wymogami ochrony środowiska, o tyle zasada zrównoważonego rozwoju, będąca jej materialnym dopełnieniem, nakazuje wyważanie i jednoczesną realizację tych stojących nieraz w sprzeczności dążeń. Tradycyjnie wyróżnia się następujące komponenty zrównoważonego rozwoju ...

Amsterdam coraz bardziej zielony

23-06-2017

Amsterdamski port zajmuje czwarte miejsce w Europie pod względem wielkości przeładunków. Działa w nim ponad 2000 firm osiągających dochód 6 mld EUR rocznie. Zatrudniają one 55 000 ludzi. Podobnie jak każdy wielki port, również amsterdamski posiada liczne możliwości zmniejszenia swej uciążliwości dla środowiska naturalnego i przyległego miasta. Do wyzwań tych należy w szczególności redukcja emisji gazów cieplarnianych. Starania te są realizacją tzw. Światowej Inicjatywy Klimatycznej Portów, do której przystąpiło w 2008 r. 55 zespołów portowych.

Zgodnie z deklaracją Vision 2030 amsterdamski port ma stać się innowacyjnym węzłem przetwarzania energii oraz tzw. cyrkulacyjnej i opartej na biotechnologiach gospodarki. Model ten zapewni tworzenie nowych miejsc pracy, nowatorskich produktów i dalszy wzrost ekonomiczny. Bioekonomia wykorzystuje odnawialne surowce biologiczne czerpane z mórz, rolnictwa i leśnictwa. Obrót biomasą to sprawdzone już w licznych portach świata źródło niemałych przychodów. W Amsterdamie funkcjonują terminale obsługujące te surowce; docelowo planuje się tu zastąpić przeładunki paliw węglowodorowych różnego rodzaju biopaliwami.  

Cyrkulacyjna ekonomika oznacza nowy etap sposobu zagospodarowania odpadów. Jej wyróżnikiem jest dążenie do wyeliminowania pozostałości swoich procesów czyli odpadów. Obecne systemy gospodarcze korzystają z recyklingu odpadów, który staje się integralnym ogniwem produkcji. Nagromadzenie wielkich ilości biosurowców stanowi dla amsterdamskiego portu dogodny punkt wyjścia do realizacji bezodpadowej gospodarki.