Innowacje energetyczne w sektorze transportu drogowego

24-06-2014

Przemiana światowego rynku energii z nieodnawialnej na odnawialną kojarzy się przede wszystkim tak z budownictwem mieszkaniowym, jak i transportem. W okresie przejściowym obejmuje ona jednak głównie zmiany w dostawie surowców energetycznych,  gaz ziemny zastąpi w dalszej przyszłości ropę, będącą dotychczas wiodącym nośnikiem energii w gospodarce światowej. Przykładowo koncern Shell będzie od bieżącego roku wydobywał więcej gazu ziemnego (łącznie z łupkowym), niż ropy.

Tymczasem nieoczekiwanie odkryto ostatnio, że ogólnoświatowe rezerwy ropy wzrosły po 2000 roku aż o 77 miliardów ton i dziś są tak wielkie, jak nigdy przedtem. Przy obecnym  wydobyciu zasoby jej wystarczą na około 100 lat. W tej sytuacji mamy dostatecznie dużo czasu na procesowo-ekonomicznie opanowanie efektywnych technologii produkcji odnawialnych, drugiej generacji paliw oraz silników dla napędu pojazdów w sektorze transportu.

Unia Europejska stawia w transporcie na zastąpienie ropy innymi nośnikami energii - w tym przede wszystkim energią elektryczną, wodorem oraz gazem ziemnym wraz z biometanem. Ten ostatni wydziela się przede wszystkim z biogazu, będącego mieszaniną około 65 procent CH₄ oraz 35 procent CO₂. Biogaz bywa wytwarzany z odpadów komunalnych i przemysłu rolno-spożywczego tak w biogazowniach jak i na wysypiskach powyższych.

W krajach Unii Europejskiej buduje się coraz więcej biogazowni z których w relatywnie prosty sposób wydziela się czysty metan po wypłukaniu ditlenku węgla  etanoloaminą lub innym rozpuszczalnikiem.

Podstawowy aparat automatyki liczy już 180 lat

12-06-2014

Opracowano na podstawie A. Greczko „Electromagnetic relays. Per aspera ad astra", Elektrotechnika i Elektromechanika

Początki techniki przekazywania informacji na duże odległości sięgają końca XVIII wieku. W 1789 r. Francuz C. Chappe zaproponował rozmieszczenie na terytorium swego kraju wież wyposażonych w znaki widoczne z daleka. Był to zatem optyczny system przesyłu sygnałów za pomocą semaforów. Po zmroku na semaforach zapalano lampy. „Telegrafista" po ujrzeniu danego znaku świetlnego na poprzedniej wieży powtarzał go na swoim semaforze dla obsługi następnej wieży. Każdy znak odpowiadał określonej w szyfrze literze lub cyfrze. Pierwszą linię telegrafu optycznego zbudowano w roku 1794 między Paryżem i Lille. Niebawem podobne łącze uruchomiono między Petersburgiem i Warszawą - przekaz depesz na odległość 1031 km zajmował przy dobrej pogodzie zaledwie 45 minut. Wkrótce technikę tę usprawniono wykorzystując najnowsze prace w dziedzinie elektromagnetyzmu.

Natychmiast po odkryciu oddziaływania prądu elektrycznego na igłę kompasu przez Oersteda (1820 r.) niemiecki uczony C. Schweigger skonstruował cewkę o wielu zwojach, która stała się podstawą pierwszego przyrządu do wykrywania najmniejszych nawet prądów czyli galwanometru. Dla nowego aparatu od razu znaleziono zastosowanie praktyczne. Francuski fizyk A. Ampere opracował telegraf nowej generacji, w którym zamiast znaków optycznych przekazywano sygnały prądu elektrycznego (oczywiście stałego) obserwowane na końcowej stacji za pomocą wspomnianych galwanometrów. Przepływ prądu (czyli logiczna „1" ) powodował wychylenie wskazówki miernika, przy braku sygnału (logiczne „0") prąd nie płynął i wskazówka pozostawała w spoczynku.

Problematyka energetyki jądrowej w mediach popularnonaukowych

05-06-2014

W 2011 r. polski Parlament przyjął pakiet ustaw umożliwiających rozwój energetyki jądrowej. Ustawodawcy zakładali, że racjonalna, bezpieczna i społecznie akceptowalna gospodarka w tym zakresie jest jednym z kluczowych elementów funkcjonowania energetyki jądrowej. W przyjętym 28 stycznia 2014 r. przez Radę Ministrów Programie Polskiej Energetyki Jądrowej (PPEJ) wskazano, iż ważnym elementem dla tworzenia i funkcjonowania energetyki jądrowej jest komunikacja społeczna, w tym działania informacyjne i edukacyjne. Program zwraca uwagę na zasadność prowadzenia bezpośredniego dialogu i konsultacji z obywatelami oraz organizacjami społecznymi. Zdaniem autorów takie inicjatywy zwiększają zaangażowanie społeczne w proces wdrażania projektu jądrowego i wzmacniają poczucie podmiotowości interesariuszy.

Z naszej perspektywy poza wymiarem politycznym, ekonomicznym i technologicznym wymiar społeczny będzie ważnym parametrem wpływającym na powodzenie rządowego programu. Poziom wiedzy o energetyce jądrowej, promieniowaniu jonizującym i fizyce jądrowej jest w Polsce bardzo niski. Energia jądrowa uważana jest za najbardziej kontrowersyjne źródło energii. Sondaże Eurobarometru Komisji Europejskiej na temat polityki energetycznej i polityki jądrowej pokazują, że Europejczycy w większości nie uważają się za wystarczająco dobrze poinformowanych, aby wyrobić sobie zdanie o zagrożeniach i korzyściach związanych z energią jądrową. Sondaż z 2010 r. Europejczycy i bezpieczeństwo jądrowe wskazuje telewizję (72%), prasę (40%) i Internet (27%)  jako główne źródła informacji o tematyce nuklearnej. Ponadto raport OECD z 2008 r. podejmujący problematykę społecznego odbioru nauki i technologii wskazuje na coraz bardziej krytyczny odbiór wyników badań naukowych i rozwoju techniki (technologii) przez społeczeństwo, zwłaszcza w obszarach związanych z dużym potencjalnym ryzykiem  rodzącym wątpliwości  etyczne