Dlaczego warto się zarejestrować

  • zobaczysz pełną treść artykułów
  • będziesz mógł pisać komentarze
  • otrzymasz dostęp do dodatkowych, zastrzeżonych materiałów np. w PDF
Regulamin

Jestem nowym użytkownikiem

* * * * * *

Gazowy Korytarz Południowy. Sukces, czy „ projekt osierocony”?

W listopadzie 2020 roku Europa zaczęła odbierać gaz gazociągiem transadriatyckim. Konsorcjum Trans Adriatic Pipeline (TAP) zakończyło budowę Trans Adriatic Pipeline.

Gazowy korytarz południowy Gazowy korytarz południowy

Efekty realizacji projektów w sektorze energetyka w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014–2020

Zmniejszenie emisyjności oraz zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego to główne obszary wsparcia w ramach sektora energetyka Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-20.

Wsparcie OZE ze środków Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014 – 2020 Wsparcie OZE ze środków Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014 – 2020

Efekty realizacji projektów w sektorze energetyka w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014–2020

Zmniejszenie emisyjności oraz zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego to główne obszary wsparcia w ramach sektora energetyka Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-20.

Wsparcie OZE ze środków Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014 – 2020 Wsparcie OZE ze środków Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014 – 2020

Sankcje na Rosję

01-09-2014

Unia Europejska i USA nałożyły nowe sankcje na Rosję. Sankcje te mają obowiązywać przez rok z możliwością przedłużenia. Będą też stale poddawane przeglądowi, więc w razie potrzeby, UE będzie mogła w każdej chwili je zaostrzyć.

Sankcje mogą kosztować Rosję nawet jedną trzecią rocznego budżetu - uważają niektórzy analitycy. Unia Europejska ogranicza bowiem dostęp do swoich rynków kapitałowych "rosyjskim instytucjom finansowym będącym własnością państwa," wprowadza embargo na handel bronią z Rosją i zakaz eksportu do Rosji produktów podwójnego zastosowania przeznaczonych dla sektora wojskowego. Rosja ma też ograniczony dostęp do wrażliwych technologii, „w szczególności w przemyśle naftowym."

Obie strony stracą po 100 mld euro

Jak podał unijny portal Euroobserwer.eu - efekt ekonomiczny sankcji zaszkodzi rosyjskiej gospodarce przynosząc straty od 23 mld euro w tym roku (1,5% PKB) do 75 mld euro w 2015 r. (4,8% PKB). Wcześniej Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (EBOR) odmówił finansowania rosyjskich projektów, co oznacza zakaz przepływu do Rosji około 23 mld euro inwestycji rocznie. Ponadto w pierwszej połowie roku i odpływ kapitału z Rosji wyniósł 74,6 miliardów dolarów.

Więcej...

09/2014 Komentarze (0)

Energetyka wodna

01-09-2014

Elektrownie wodne pozyskują energię elektryczną na skutek zamiany energii potencjalnej wody na energię mechaniczną w turbinie, a następnie poprzez generatory w energię elektryczną. Brazylia jest krajem, w którym około 70% energii elektrycznej pozyskiwane jest przez elektrownie wodne. Dla porównania średnia światowa wynosi ok. 16%. Obecna moc zainstalowana w Brazylii to 114GW. Przybliżony całkowity potencjał wód w Brazylii jest oceniany na 260GW. W Polsce gospodarstwa domowe i przemysł zaopatrywane są w energie elektryczną w głównej mierze poprzez spalanie węgla w elektrowniach konwencjonalnych. Podmioty te, ze względu na czas wykorzystania mocy, można podzielić na:
  a) Elektrownie podstawowe (czas pracy- powyżej 4000 godzin/rok),
  b) Elektrownie podszczytowe (czas pracy 2000-4000 godzin/rok),
  c) Elektrownie szczytowe (czas pracy do 2000h).

W Polsce możliwa do zainstalowana moc waha się w przedziale od 3300 do 4150 MW (teoretycznie), czyli jest około 63 razy mniejsza od potencjału Brazylii (przy czym powierzchnia Polski jest 27 razy mniejsza niż Brazylii). Jest to wartość kilka rzędów niższa niż ma to miejsce w przypadku innych państw, nawet europejskich. Elektrownie wodne zamieniają energię potencjalną wody (wynikającą z różnicy poziomów między górnym a dolnym zwierciadłem cieczy) w energię mechaniczną przy użyciu odpowiednich turbin (Kaplana, Francisa, Deriaza), a następnie poprzez generatory w energię elektryczną. Sprawność elektrowni wodnych jest bardzo wysoka (może sięgać nawet 90% w przypadku elektrowni szczytowo-pompowych).

Więcej...

09/2014 Komentarze (0)

Ukraina: Osiem sposobów na gaz

01-09-2014

Ministerstwo Finansów Ukrainy opracowało propozycje dotyczące zmniejszenia importu gazu ziemnego, w tym z Rosji. Sprowadzany z zagranicy surowiec ma być zastępowany własnym oraz innymi rodzajami paliw.

1. Biopaliwa. Ten rodzaj paliwa ma być stosowany w miejscowościach do 20 tysięcy mieszkańców. Oczekuje się, że realizacja tych projektów przyczyni się także do poprawy rozwoju logistyki (dróg, sieci ciepłowniczych, infrastruktury społecznej). Ponadto, aby stworzyć bazę surowcową, można będzie wykorzystać słabsze grunty rolne (na Ukrainie jest ich 8 mln ha), co spowoduje wzrost lokalnych przychodów. Jednak wadą tej alternatywy jest ograniczona liczba klientów (obecnie biopaliwa wykorzystywane są wyłącznie do ogrzewania instytucji budżetowych).

Według raportu firmy konsultingowej międzynarodowej grupy IBCentre, w latach 2013-2014 r., inwestycje w sektorze biogazu na Ukrainie mogą wynieść nawet 2,6 mld USD. Wyniki analizy są oparte na ekonomicznym potencjale zasobów oraz zainteresowaniu inwestorów, w tym zagranicznych.

Na razie na Ukrainie jest 10 biogazowni. W biogazownie inwestuje nawet producent koniaków, firma Zeleniy Gaj. Buduje je zaś m.in. niemiecka firma Zorg, a silniki dostarcza General Electric. Uwagę zwraca biogazownia o mocy 1,3 MW, do której paliwo dostarcza ponad 4000 krów. Znajduje się pod Kijowem, w pobliżu gigantycznej farmy krów należącej do Ukrainian Milk Company. Produkuje energię w kogeneracji - jej moc to obecnie 625 kW en. elektrycznej i 686 kW en. cieplnej.

Więcej...

09/2014 Komentarze (0)

Cypr a śródziemnomorskie złoża gazu ziemnego

01-09-2014

Kwestia cypryjska pozostaje jednym z najdłużej nieuregulowanych sporów międzynarodowych. Tureckich Cypryjczyków i Greckich Cypryjczyków dzieli prawie wszystko. Między stronami nie ma zgody nawet co do tego, jaki moment należy uznać za początek sporu. Tureccy Cypryjczycy wskazują na walki między członkami obu społeczności w latach 1963-1964 i będący ich konsekwencją faktyczny koniec demokracji konsocjacyjnej, obowiązującej w Republice Cypryjskiej na podstawie Konstytucji z 1960 roku. Z kolei Greccy Cypryjczycy uważają, iż momentem przełomowym było naruszenie integralności terytorialnej Cypru przez Turcję latem 1974 roku. Jedną z jego konsekwencji pozostaje faktyczny podział wyspy, który nabrał szczególnego znaczenia po jednostronnej deklaracji utworzenia własnego państwa przez społeczność Tureckich Cypryjczyków w północnej części wyspy z 15 listopada 1983 roku. Wówczas proklamowana została Turecka Republika Północnego Cypru, którą de iure uznała jedynie Turcja.

W tak złożonym kontekście politycznym nie może stanowić zaskoczenia fakt, iż wszystkie dotychczasowe próby uregulowania sporu zakończyły się niepowodzeniem. Wielki wysiłek włożony w proces zbliżenia stron przez kolejnych sekretarzy generalnych ONZ w ramach misji dobrych usług w praktyce nie tylko nie zaowocował osiągnięciem porozumienia, ale nawet nie doprowadził do jakiegokolwiek przełomu w negocjacjach, nie licząc dwustronnych porozumień z 1977 i 1979 roku, które do dzisiaj wyznaczają ramy dla procesu negocjacyjnego. Skoro obu społeczności nie można połączyć dzięki procesowi dialogu politycznego, może mogłoby się to stać dzięki pojawieniu się wspólnego interesu, zwłaszcza bardzo wymiernego, który przyniósłby określone zyski zarówno Greckim Cypryjczykom, jak i Tureckim Cypryjczykom?

Więcej...

09/2014 Komentarze (0)

Fracking w wydobyciu ropy i gazu

27-08-2014

Pojęcie frackingu wywodzi się z angielskiego fracture, co oznacza złamanie oraz pęknięcie. Te słowa lokalizują czytelnika od razu w technice oraz procesie związanym z pozyskiwaniem ropy i metanu z kanalików o niewielkich przekrojach, w twardych warstwach skalnych na znacznych głębokościach.

Ropa oraz gaz ziemny należą do najefektywniejszych nośników energii w gospodarce światowej i w najbliższych dziesięcioleciach ich wiodąca pozycja na naszej planecie nie jest zagrożona. Biogaz z przetwórstwa roślin oraz odpadów przemysłu rolno-spożywczego, jak i biopaliwa silnikowe pozyskiwane metodą Fischera-Tropscha poprzez tlenowo-parowe zgazowanie różnego rodzaju biomasy oraz z przetwórstwa olejów roślinnych, mają w światowym miksie energetycznym niewielki udział. Tymczasem zastosowanie na szeroką skalę procesu frackingu w wydobywaniu ropy oraz gazu ziemnego w USA uwolniło ten wielki kraj od wieloletniego importu nośników energii.

Proces frackingu w wydobywaniu ropy i gazu ziemnego (łupkowego) został na skalę przemysłową zastosowany pod koniec 40-lecia ubiegłego wieku i od tego czasu bywa nieustannie udoskonalany. Jego wysokie koszty stosowania stanowią integralną część cen wydobywanych nośników energii. Ta technika bywa wykorzystywana na głębokościach do 5000 metrów i to w horyzontalnych odwiertach, w twardych, nieprzepuszczających wody warstwach skalnych. W tych skałach znajdują się kanaliki o tak małej średnicy, że nie da się do nich wtłoczyć zwykłej wody z powodu jej relatywnie wysokiej lepkości. Kanaliki te bywają wypełnione ropą oraz gazem ziemnym.

Więcej...

08/2014 Komentarze (0)

Pierwsze porywy… wiatrowej energetyki

12-08-2014

na podstawie artykułu С. Перли „Современные ветроэлектрические установки", Электричество 2/1940

Koncepcja wykorzystania wiatru do napędu generatorów prądu stałego powstała już w końcu lat 80-tych XIX wieku, lecz przez kolejnych 40 lat nie znalazła ona szerszego zastosowania. Pionierem tej technologii był amerykański wynalazca Ch.Brush, który w 1888 r. uruchomił pierwszy w historii generator wiatrowy prądu stałego. Zasilał on 12 akumulatorów w jego domu w Cleveland przez następnych 20 lat. W większości aplikacji, głównie w regionach pozbawionych innych źródeł elektryczności, używano wolnobieżne turbiny małej mocy. Najczęściej były to wirniki o wielu łopatkach, których prędkość obwodowa nie przekraczała prędkości wiatru. Przez wspomniane cztery dekady rozwój wiatrowych agregatów prądu stałego hamowała wysoka cena wytwarzanej w nich energii elektrycznej oraz dodatkowo kosztowna amortyzacja ładowanych przez nie akumulatorów. Specyfiką ówczesnych instalacji było gromadzenie nadwyżki elektryczności w bateriach akumulatorów, które cechowały się niedostateczną żywotnością (rzędu 100 cykli ładowania i rozładowania). Dlatego w okresie tym utylizacja energetyczna wiatru ograniczała się jedynie do miejsc, w których inne źródła elektryczności były jeszcze droższe. Wtedy też ustalono, że instalacje wiatrowe stają się opłacalne (w porównaniu z innymi nośnikami), gdy zapotrzebowanie na moc nie przekracza 2.5 kW. Zatem przy dostępnych innych źródłach zasilania generatory wiatrowe prądu stałego były korzystniejszą opcją jedynie dla odbiorców o dobowym poborze do 40 kWh energii. Pionierami w segmencie elektroenergetyki wiatrowej były w Europie firmy niemieckie, które już od 1903 r. dostarczały agregaty prądu stałego „Herkules". W USA turbogeneratory wiatrowe mocy do 500 W oferowała firma Aerolectric Perkins. Przed I wojną światową w całym świecie produkowano rocznie nie więcej niż 1000 takich mikroelektrowni wiatrowych.  

Więcej...

08/2014 Komentarze (0)

Surowcowe nerwy kraju

04-08-2014

Polska gospodarka skonsumowała w 2012 roku 25,1 mln ton ropy naftowej, 16,3 mld m sześc. gazu ziemnego i 58,8 mln ton węgla przeliczonego na ekwiwalent ropy naftowej. W wymiarze fizycznym węgla było znacznie więcej, wszak tylko samego węgla kamiennego wydobyto w tym czasie 79,2 mln ton. O ile węgiel brunatny konsumowany jest w przeważającej większości na miejscu i przemieszczany jest transportem wewnętrznym, o tyle pozostałe surowce energetyczne stanowią istotną masę dla firm transportowych i przesyłowych. Tylko węgiel jest rodzimego pochodzenia. Praktycznie całą ilość przerabianej i konsumowanej ropy naftowej musimy sprowadzić z zagranicy, a także dwie trzecie konsumowanego gazu.

Przedsiębiorstwo Eksploatacji Rurociągów Naftowych „Przyjaźń" powstało 65 lat temu w ślad za decyzją o budowie rurociągu „Przyjaźń" która zapadła 18 grudnia 1958 na 10. sesji Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej w Pradze. Młodszym czytelnikom należy wyjaśnić, że RWPG była socjalistycznym odpowiednikiem kapitalistycznej Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, zaś EWG stanowi fundament dzisiejszej Unii Europejskiej. O ile Unia Europejska dopiero teraz pod wpływem wypadków chwili zaczyna zastanawiać się nad formą wspólnych zakupów podstawowych surowców energetycznych, o tyle RWPG na zaraz na początku II połowy XX wieku wybudowała największy na świecie, działający do dzisiaj system naftociągów łączących złoża Syberii z europejskimi wtedy socjalistycznymi państwami Europy Środkowej. Rozpoczyna on swój bieg w Almietjewsku w Tatarstanie i biegnie poprzez Samarę i Briańsk do Mozyrza, gdzie rozdziela się na dwie nitki: północną, biegnącą przez Białoruś i Polskę do Płocka i dalej na zachód poprzez Schwedt nad Odrą, aż do Spergau koło Lipska oraz południową, biegnącą przez Ukrainę, Słowację dwoma odgałęzieniami do Czech i na Węgry. 

Więcej...

08/2014 Komentarze (0)

Fenomen Armenii

01-08-2014

W Armenii 90% transportu publicznego i 70% samochodów prywatnych jeździ na CNG. O połowę mniejsze od sąsiedniej Gruzji państwo, znacznie ustępujące jej pod względem liczby mieszkańców, ilości dróg etc. Zużywa jednak według publikowanych w świecie danych statystycznych wielokrotnie więcej produktów naftowych. Ustępują Armenii pod tym względem nawet Estonia, gdzie dochód wypracowany na przeciętnego obywatela jest kilkaset procent wyższy. 

1. Import produktów naftowych i gazu ziemnego - uwarunkowania polityczne

Współcześnie Republika Armenii identyfikowana jest z Kaukazem. Ugruntowane wielowiekową tradycją historyczną uwarunkowania kulturowo-społeczne pozwalają postrzegać to państwo, tak jak i sąsiadującą z nim Republikę Azerbejdżanu, jako część szeroko pojętego Bliskiego Wschodu. Wykładnia ta znajduje swoje zastosowanie w poszukiwaniach badawczych z zakresu bezpieczeństwa energetycznego. W niniejszym przypadku jest ono bowiem w przeważającej mierze determinowane czynnikami pozaekonomicznymi, których natura ma wymiar polityczny i ukształtowana została w procesie dziejowym. Powodem tego stanu rzeczy jest obecny kształt terytorialny państwa ormiańskiego, w którego granicach nie ma żadnych znaczących udokumentowanych złóż surowców energetycznych.

Brak takich zasobów naturalnych czyni z Republiki Armenii całkowicie zależnego od zewnętrznych źródeł zaopatrzenia ich odbiorcę. 

Więcej...

08/2014 Komentarze (0)

05-06/2019
07-08/2018
04/2018

Artykuły

Współpracujemy z: