Pompowanie ciepła

31-01-2013

Pompy ciepła zaczęto stosować głównie w domach jedno- i wielorodzinnych pod koniec lat sześćdziesiątych ubiegłego stulecia. Zainteresowanie nimi zwiększało się głównie równolegle ze wzrostem cen nośników energii i osiągnęło na terenie Niemiec szczyt w 2008 roku (rys. 1). W dwóch następnych latach był w tym kraju niewielki spadek w liczebności ich montażu, ale w kolejnym trzecim roku ich sprzedaż wzrosła do 57 000 (W. Wilming, Sonne Wind & Wärme, 38,12,2012).

Tak znaczny przyrost z roku na rok stosowania pomp ciepła wynika z faktu, że są one dość tanie w porównaniu z kotłowniami domowymi, relatywnie proste w eksploatacji, niezależne od rozmaitych paliw i w dodatku sprzyjają ochronie środowiska.

Boom w ich zakupach bywa szczególnie widoczny w okresach kryzysów związanych z utrudnieniami w pozyskiwaniu ropy. Instytuty ciepłownicze w Niemczech prognozują roczną sprzedaż tych agregatów ciepłowniczych w ilościach około 300 000 począwszy od lat 2030 - 2035.

Wśród stosowanych pomp ciepła rozróżnia się dwa typy: jeden tym znamienny, że pobiera ciepło z otaczającego nas powietrza, a drugi - którym użytkownicy okazują mniejsze zainteresowanie - pobiera ciepło z ziemi łącznie z jej wodnymi zasobami, a nawet z miejsko-gminnych kanalizacji.

Jak zelektryfikować świat?

24-01-2013

Obecnie jeden na pięciu mieszkańców naszej planety nie ma dostępu do energii elektrycznej, a kolejny miliard nie posiada stabilnych dostaw. Należy zatem zelektryfikować Ziemię.

Jeden z programów ONZ - Rok Zrównoważonej Energii dla Wszystkich (SE4ALL) zakłada zapewnienie powszechnego dostępu do energii dla owych 1,3 mld ludzi na świecie już w 2030 r. IEA szacuje, że cel ONZ wymagałby dodatkowych 220 GWh energii elektrycznej oraz spowodowałby wzrost globalnej emisji CO2 o 239 milionów ton CO2 w roku 2030.

Według Ulricha Hoffmanna, starszego ekonomisty z Konferencji ONZ ds. Handlu i Rozwoju (UNCTAD), może to mieć "katastrofalne" następstwa klimatyczne. „Jeśli 1,3 miliarda ludzi po prostu zostałoby podłączonych do dostaw energii elektrycznej, to efekt byłyby katastrofalny w globalnym ociepleniu, a życie na dużych częściach planety stałoby się nieznośne. Podłączenie 1,3 miliarda ludzi do dostaw energii - zakładając średni pobór prądu i produkcji - oznaczałoby bowiem automatyczne zwiększenie emisji CO2 o nie mniej niż 20% na całym świecie"- tłumaczy naukowiec.

Ale perspektywa nakreślona przez Hoffmanna napotyka na opór ze strony rządów, firm sektora prywatnego, organizacji pozarządowych oraz uczestników inicjatywy SE4ALL ONZ.

Dostawcy gazu skarżą się do Brukseli

18-01-2013

W październiku 2012 roku spółka Achema, zużywająca 50 proc. importowanego na Litwę gazu, złożyła skargę do Komisji Europejskiej na swoje państwo za ustawę, nakładającą obowiązek kupowania minimum 25 proc. gazu z mającego powstać w 2014 roku terminalu Kłajpedzie. W końcu listopada 2012 roku do Komisji Europejskiej zwróciło się ze skargą także Litewskie Stowarzyszenie Gazownictwa (Lietuvos dujų asociacija), grupujące spółki importujące gaz („Lietuvos dujos", „Dujotekana", „Haupas", „SG dujos" oraz instytucje naukowo-badawcze), krytykując przepisy, wypaczające - ich zdaniem - zasady konkurencji na rynku gazowniczym. Z kolei 7 grudnia 2012 roku, już indywidualną skargę do Komisji Europejskiej, złożyła spółka „Lietuvos dujos".

Ta sama, której litewski rząd chce odebrać gazociągi i procesuję się z nią w co najmniej kilku sądach i arbitrażach. Litewski sąd próbuje rozpocząć śledztwo m.in. w sprawie jej działalności, a ma ono - na wniosek już byłego rządu - wykazać, czy niektórzy akcjonariusze spółki nie działali na jej szkodę? Spółka ma też być, zgodnie z ustawą o gazie z 2011 roku, zreorganizowana tak, aby odpowiadała wymogom III Dyrektywy Energetycznej UE. Dostarcza ona obecne prawie 100 proc. gazu dla gospodarstw domowych. Niemiecki E.ON Ruhrgas jest właścicielem 38,9% udziałów w „Lietuvos dujos", Gazprom - 37,1%, Ministerstwo Energetyki - 17,7% udziałów. Resztę mają drobni akcjonariusze.