Stan i kierunki rozwoju technologii wykorzystania wodoru w transporcie w Republice Federalnej Niemiec

10-06-2021

Niemcy, jeden z najbardziej uprzemysłowionych krajów świata, są jednocześnie jednym z największych emitentów CO₂. Działania zmierzające do ograniczenia tej emisji podjęto pod koniec lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku.  Mimo to gospodarka niemiecka wyemitowała w 2017 roku łącznie 902 mln ton CO₂, z czego 160 mln ton stanowiła emisja z transportu. To plasuje Niemcy w czołówce emitentów CO₂ (6 miejsce na świecie i pierwsze w Europie). Należy jednak zauważyć, że w wyniku realizacji szeregu przedsięwzięć łączna emisja CO₂w 2017 roku była niższa o 27% w stosunku do jej poziomu z 1990 roku.

Wśród podejmowanych przedsięwzięć znalazły się też pierwsze prekursorskie w skali światowej prace studyjne i projekty demonstracyjne związane z energetycznym wykorzystaniem wodoru, przede wszystkim w transporcie samochodowym, m.in. uruchomiony w 1998 roku wieloetapowy program pn. Transport Energy Strategy (VES),  Hydrogen Storage System for Automative Application (StorHy) projekt realizowany  w latach 2004-2007 w ramach 7 Programu Ramowego, projekt pn. Development and Detailed Evalution of Harmonised European Hydrogen Energy Roadmap,  realizowane w latach 2004-2009 projekty Hysafe oraz NaturalHy (Preparing for the Hydrogen Economy by Using the Exsiting Natural Gas System as a Catalyst) czy realizowany w latach 2007-2008 projekt GermanyHy.

Na początku lat dwutysięcznych opracowano też szereg projektów energetycznych i klimatycznych, które obejmowały także problematykę gospodarki wodorowej, m.in. Federal Fuel Strategy (2004), Integreted Energy Eliminate Protection Programme (2007).

W 2009 roku na kanwie ustaleń przytaczanego programu instytucje, firmy i urzędy, takie jak: VES, NOW, EnBW, Linde, OMV, Shell, Total, Vattenfall, w porozumieniu z Ministrem Transportu i Budownictwa powołały H2 Mobility Initiative, której za cel postawiono komercjalizację FCEVs oraz budowę sieci stacji tankowania wodoru, w pierwszym rzędzie w wielkich aglomeracjach. Uruchomiono też szereg wodorowych programów demonstracyjnych.

Rosja: Energetyka odnawialna stawia pierwsze kroki…

12-05-2021

Opracowano na podstawie materiałów https://www.dw.com/ru/возобновляемая-энергетика-в-россии-есть-ли-будущее-после-2024-года/a-44093476

W pierwszej połowie 2020 r. w państwach UE wyprodukowano po raz pierwszy więcej energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii (OZE) niż z paliw węglowodorowych. W odróżnieniu od wielu krajów świata wykorzystanie energii źródeł odnawialnych w Federacji Rosyjskiej wciąż znajduje się w fazie początkowej. Z całkowitej ilości zużywanych w tym kraju nośników energia odnawialna wynosiła ostatnio zaledwie 4%, z czego 2/3 dostarczała hydroenergetyka. Tymczasem realnie dostępny do utylizacji potencjał rosyjskich OZE szacuje się na 270 mln tpu/rok (ton paliwa umownego), w tym np. zasoby geotermalne ocenia się na 115 mln tpu, potencjał małej energetyki wodnej 65 mln tpu, a biomasy 35 mln tpu. Znacznie mniejsze perspektywy przypisuje się energii wiatru i słońca, chociaż nie brakuje tam terenów silnie nasłonecznionych i z silnymi wiatrami. W 2019 г. Rosji przyjęto program rozwoju energetyki wiatrowej i solarnej o nazwie „Pięć gigawatów", który zakłada uzyskanie w 2024 r. z tych źródeł 1% krajowej produkcji energii elektrycznej. Z uwagi na wyjątkową specyfikę warto przybliżyć aktualny stan rozwoju tej branży w kraju o gospodarce niemal całkowicie zdominowanej przez tradycyjne paliwa organiczne.

Aktualnie spośród odnawialnych nośników najszersze zastosowanie posiada biomasa drzewna. Drewno opałowe wciąż stanowi podstawowe paliwo na rosyjskiej wsi, zwłaszcza na terenach leśnych, gdzie zużywa się go około 50 mln ton rocznie. Bardziej opłacalne jest wykorzystanie drewna w innych gałęziach przetwórstwa tego surowca, natomiast dla odzysku energii przewiduje się poddawanie drewna hydrolizie.

Jeszcze w początku lat 1990-tych istotne znaczenie w bilansie energetycznym Rosji miał torf, którego wcześniej wydobywano nawet 90 mln ton rocznie, jednak po 2000 r. ilość ta spadła do zaledwie kilku milionów.

Klimatyczne plany Joe Bidena

26-04-2021

Po czterech latach niekorzystnych dla "zielonej" polityki energetycznej USA, Joe Biden złożył najbardziej ambitne obietnice ochrony klimatu spośród dotychczasowych prezydentów tego państwa. Poprzedni prezydent Donald Trump wielokrotnie kwestionował poglądy naukowców na zagadnienie ocieplania klimatu. Podsumowaniem jego działań było wycofanie Stanów Zjednoczonych z traktatu paryskiego następnego dnia po przegranych wyborach w listopadzie 2020 r. Dzięki większości w Izbie Reprezentantów przy równowadze głosów w Senacie nowa administracja Białego Domu otrzyma duże możliwości zmiany dotychczasowego kursu w gospodarce paliwowo-energetycznej kraju. W ślad za Unią Europejską i azjatyckimi potęgami (Chiny, Japonia, Korea Płd.) prezydent elekt zobowiązał się osiągnąć neutralność klimatyczną w 2050 r. Przypomnijmy: neutralność klimatyczna zakłada zerową emisję wszystkich gazów cieplarnianych, zaś neutralność węglowa jedynie zerową emisję dwutlenku węgla.

Według danych z 2018 r. energia odnawialna pokrywała w USA 11% całkowitego zużycia energii pierwotnej. Produkcja energii elektrycznej w hydroelektrowniach sięgała 6.5% krajowej generacji elektryczności i miała największy udział w segmencie OZE. Drugi co do wielkości wkład ze źródeł odnawialnych posiadała energia wiatrowa 5.5%, a moc zainstalowana w tych farmach wynosiła blisko 90 GW. Energetyka słoneczna z potencjałem wytwórczym ponad 50 GW dostarczała ok. 1.5% łącznej energii elektrycznej. Jednak podane wielkości, aczkolwiek należą do czołowych (przynajmniej w liczbach bezwzględnych) na świecie, w niewielkim stopniu spełniają aspiracje i plany nowych władz największej gospodarki globalnej.

Mimo iż połowa XXI wieku stanowi odległą datę i daje wiele - przynajmniej tak się na razie wydaje - czasu do podjęcia długofalowych działań, politycy oczekują zdecydowanych kroków i widocznych efektów już w czasie rozpoczętej kadencji.