Egipt zostanie głównym dostawcą LNG dla Europy?

12-08-2021

Egipt ma zamiar zwiększyć eksport skroplonego gazu ziemnego poprzez ponowne uruchomienie jednego ze swoich dwóch zakładów produkcyjnych.

Zakład Damietta, który był nieczynny przez osiem lat, zostanie ponownie otwarty. Operator instalacji Damietta, Union Fenosa Gas (UFG), rozpocznie pierwszy testowy ładunek 14 lutego 2021 roku, podał S&P Global Platts Analytics.

Egipski minister ropy Tarek El-Molla, w wywiadzie dla firmy konsultingowej Gulf Intelligence z Dubaju, powiedział, że zakład będzie przetwarzał około 4,5 miliona ton LNG rocznie i zwiększy zdolność produkcyjną kraju do 12,5 miliona ton.

Egipt jest przygotowany na długo oczekiwany wzrost sektora LNG po tym, jak udziałowcy zakładu Damietta LNG zawarli nową umowę, która pozwoli na ponowne uruchomienie zakładu w I kwartale 2021 roku. Zakład jest nieaktywny od 2012 r., a jego ponowne uruchomienie zapewniłoby dodatkowe możliwości eksportowe dla Egiptu, który ma nadwyżki gazu, głównie z powodu wydobycia z obsługiwanego przez Eni olbrzymiego pola Zohr we wschodniej części Morza Śródziemnego.

Nowe porozumienie osiągnięte na początku grudnia 2020 roku przez Eni, hiszpańską Naturgy i rząd egipski jest zgodne z poprzednim porozumieniem osiągniętym w lutym 2020 r., które zostało rozwiązane w kwietniu ub. roku z powodu niespełnienia warunków umowy. W ramach grudniowego porozumienia Naturgy zostanie zwolnione z rocznego kontraktu na dostawy gazu o wartości 3,5 mld m3 LNG do Hiszpanii, który miał zakończyć się w 2029 r., a Eni przejmie kontrakt na zakup gazu dla Damietty LNG i odbierze odpowiednie prawa do skraplania. Wznowienie działalności w Damietcie spowoduje odejście Naturgy z Egiptu i zakończenie wspólnego przedsięwzięcia z Eni.

Po sfinalizowaniu transakcji, udziałami właściciela Damietty LNG SEGAS będą Eni (50%) oraz państwowa egipska spółka holdingowa gazu ziemnego EGAS (40%) i EGPC (10%).

Mała elektrownia atomowa zamiast energii z łupków

23-07-2021

Estonia postawiła sobie za cel osiągnięcie neutralności węglowej do 2050 r. Dlatego kraj potrzebuje nowej, bezpieczniejszej i bardziej przyjaznej dla środowiska energii jądrowej - twierdzi część ekspertów.

Pierwsza elektrownia jądrowa w Estonii mogłaby produkować energię elektryczną za 14 lat - mówi Sandor Liive, przewodniczący Rady Nadzorczej firmy OÜ Fermi Energia, która bada możliwość budowy elektrowni jądrowych w Estonii. 

Fermi Energia, która należy do byłego dyrektora generalnego Eesti Energia, Sandora Liive, Kaleva Kallemetsa, Henri Ormusa i kilku innych biznesmenów, chciałaby wprowadzić małe reaktory modułowe do Estonii. Sandor Liive poinformował, że udziałowcem Fermi Energia jest belgijska firma Tractebel. Firma współpracuje również zarówno ze szwedzkim koncernem energetycznym Vattenfall, jak i fińskim Fortum. Stąd też istnieją realne możliwości takiej inwestycji w Estonii. 

Nowe typy reaktorów są nadal opracowywane i sprawdzane technologicznie w Ameryce Północnej i Wielkiej Brytanii. W sumie na świecie powstaje około 70 takich reaktorów. Działają już w Rosji.

W grudniu 2019 roku w Czukockim Okręgu Autonomicznym, w mieście Perek, pływająca elektrownia jądrowa (FNPP) dostarczyła do sieci pierwszą energię elektryczną. Składa się ona z infrastruktury przybrzeżnej oraz pływającego bloku energetycznego „Akademik Łomonosow", który był budowany przez ponad 10 lat. 

Pływający blok energetyczny „Akademik Lomonosow" (FPU „Akademik Lomonosov") jest głównym projektem serii mobilnych przewoźnych bloków energetycznych małej mocy. Zaprojektowany jest do pracy w ramach pływającej termicznej elektrowni jądrowej (FNPP) i reprezentuje nową klasę źródeł energii opartych na rosyjskich technologiach jądrowych. 

SEB „Akademik Lomonosov" wyposażony jest w dwa reaktory KLT-40S. Razem są w stanie dostarczyć w trybie nominalnym 70 MW energii elektrycznej do sieci lądowych i do 50 Gcal / h energii cieplnej do ogrzewania wody.

Czas na wodór

08-07-2021

Wodorowa rewolucja gospodarcza:

• Bezemisyjne wytwarzanie wodoru - jedna z wiodących technologii zielonej transformacji w Europie;
• Na projekty wodorowe do 2050 roku Unia chce przeznaczyć nawet ponad 400 mld euro pochodzących z różnego rodzaju finansowań;
• Polska Strategia Wodorowa - krok naprzód w kierunku rozwoju technologii wodorowych;
• Obecnie największym producentem wodoru jest Polska Chemia;

Prace nad Polską Strategią Wodorową w Ministerstwie Klimatu i Środowiska dobiegają końca. Kolejnym obszarem, w którym temat wodoru pojawia się, jest Krajowy Plan Odbudowy - na rozwój i wdrożenie technologii wodorowych zaplanowano w nim aż 800 mln euro. Fundusze na wsparcie innowacyjnych projektów w tym obszarze przeznacza także Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej - na początek 300 mln zł, ale planowane jest już uruchomienie kolejnych programów dofinansowania. Czy wodór ma szansę stać się jednym z głównych paliw transformacji gospodarczej i w znaczący sposób przyczynić się do osiągnięcia neutralności klimatycznej?

Niemal rok temu Komisja Europejska (KE) ogłosiła strategię wodorową dla neutralnej klimatycznie Europy - jeden z projektów istotnych dla tworzenia unijnej polityki energetycznej, spójnej z założeniami Europejskiego Zielonego Ładu. Za główny cel Bruksela uznaje w nim rozwój odnawialnego, zielonego, czyli tzw. bezemisyjnego wodoru, wytwarzanego w procesie elektrolizy przy wykorzystaniu odnawialnych źródeł energii. Jednocześnie Komisja wskazuje, że w krótkim i średnim okresie, aby wesprzeć rozwój rynku wodorowego, potrzebne jest w Europie dopuszczenie stosowania także innych form wodoru powstających w niskoemisyjnych procesach. Niskoemisyjny wodór miałby być jednak, według założeń strategii unijnej, rozwiązaniem jedynie przejściowym, a docelowo - po 2050 roku - wykorzystywany ma być wyłącznie wodór z zeroemisyjnych źródeł.