Sieci elektryczne a … pożary

16-11-2020

Od dawna uszkodzenia sieci elektroenergetycznych bywały przyczyną tragicznych w skutkach wypadków: pożarów i porażeń elektrycznych. Wraz ze wzrostem liczby linii oraz postępującą suszą zdarzenia te stają się coraz częstsze i co gorsza pochłaniają coraz więcej ofiar, nie mówiąc o stratach materialnych. Dla przykładu: w ciągu ostatnich czterech lat linie elektroenergetyczne spowodowały ponad 4000 pożarów w samym tylko Teksasie. Przerażające wręcz żniwo zbierają od lat pożary w stanie Kalifornia. Najtragiczniejszym w historii tego stanu i zarazem największym w ostatnim stuleciu w USA był niedawny kataklizm w hrabstwie Butte. Pożar zainicjowany przez uszkodzenie linii przesyłowej w rejonie drogi Camp Creek w dniu 8.11.2018 r. rozprzestrzenił się szybko z pomocą wiatru na tereny zabudowane. Ogółem objął tereny o powierzchni aż 620 km² niszcząc 18 tysięcy budynków. Miejscowości  Paradise i Concow  uległy zniszczeniu w 95 % ! Ogień został ugaszony dopiero po 17 dniach przez pierwsze zimowe ulewy. Żywioł pochłonął 85 istnień ludzkich, a kilkanaście osób zostało rannych. Szkody oceniono na 16.5 miliarda dolarów !! Z początkiem 2019 r. „winowajca" katastrofy, firma Pacific Gas and Electric Company (PG&E)   eksploatująca sieci elektryczne w tym stanie, ogłosiła bankructwo spodziewając się roszczeń w wysokości 30 mld USD (!). Z końcem tego roku PG&E przystała na kwotę odszkodowań 13.6 mld USD oraz wzięła odpowiedzialność za śmierć 84 ofiar. Dowiedziono, że katastrofalny pożar został zainicjowany przez uszkodzenie linii elektroenergetycznej, ustalono też, że jego rozmiary wydatnie powiększyła wyjątkowa susza panująca w Kalifornii tamtej jesieni: zamiast przeciętnych opadów wielkości 5 cali spadło zaledwie 1/7 cala deszczu.  

Ostatnie, katastrofalne pod względem rozmiarów, pożary w Stanach Zjednoczonych nasiliły trwającą od dawna debatę nad sposobami ograniczenia tego niepokojącego problemu. Zwraca się uwagę, że mimo rozwoju energetyki rozproszonej napowietrzne sieci elektroenergetyczne jeszcze długo pozostaną głównym traktem przesyłu i dystrybucji energii elektrycznej od zcentralizowanych wytwórców do odbiorców końcowych. 

Wiatraki na … przemiał

02-11-2020

Do budowy 13 000 turbin wiatrowych na obszarze Unii Europejskiej zużyto ponad 2 miliony ton tworzyw sztucznych. W minionej dekadzie upłynął przewidziany okres eksploatacji maszyn instalowanych w początkach rozwoju OZE.  Dla branży utylizującej odpady jest to raczej niszowy rynek, dla energetyki odnawialnej to coraz twardszy orzech do zgryzienia. W najbliższych 5 latach zostanie wycofanych co najmniej 12 000 turbin. Do 2030 roku konieczne będzie zagospodarowanie ponad 15 000 śmigieł, których żywotność wynosi około 20 lat. Obecnie próbuje się stosować te wartościowe odpady do produkcji cementu (np. cementownia Lagerdorf w Niemczech). W tym procesie część tradycyjnego surowca mineralnego jak piasek jest zastępowana  przez włókna szklane, a węgiel przez części organiczne (włókna polimerowe, węglowe i in.) zawarte w materiale turbiny. Rozszerzenie zakresu opcji przetwarzania likwidowanych elektrowni wiatrowych jest sprawą krytyczną dla dalszego rozwoju tego segmentu energetyki.

W odpowiedzi na to wyzwanie powstała międzysektorowa platforma recyklingu z udziałem Europejskiego Związku Tworzyw Przemysłowych, towarzystwa WindEurope i Europejskiej Rady Przemysłu Chemicznego. Przedmiotem działań tego forum jest nie tylko utylizacja wycofywanych turbin, lecz także doskonalenie materiałów turbin obecnej i przyszłych generacji dla zwiększenia ich przydatności do recyklingu.

Utylizacja gigantycznych turbin wiatrowych nie jest sprawą prostą. Łopaty są wykonywane tak, by wytrzymywały ekstremalne zmiany pogody, od pustynnych upałów do arktycznych mrozów i - rzecz jasna- najsilniejsze podmuchy wiatru. Dlatego prawie zawsze kończą one na składowisku odpadów. Rocznie ma być likwidowane w Europie blisko 3800 śmigieł. Oryginalne przeznaczenie dla tych kłopotliwych elementów opracowano w Danii. Pokruszone, rozdrobnione włókna szklane z dodatkiem kleju służą do wypełniania barier dźwiękochłonnych stawianych wzdłuż ruchliwych szos. Plastik i włókna szklane są wyjątkowo trwałe i nie ulegają degradacji. Cecha ta - niewątpliwa wada z punktu widzenia składowania odpadów - jest cenną zaletą dla proponowanego wykorzystania. 

Czy jesteśmy gotowi na zieloną energię? Zatrute powietrze już nam nie odpowiada...

20-10-2020

Rozmowa z Sebastianem Jabłońskim, prezesem zarządu Respect Energy, zdobywcą tytułu maklera roku przyznawanego przez Towarową Giełdę Energii, twórcą jednego z najlepszych zespołów hurtowego handlu energią w Europie.

Skąd pomysł na firmę zajmująca się obrotem wyłącznie zieloną energią?

Od lat obserwujemy degradację środowiska naturalnego. Wszyscy wiemy, że jako cywilizacja mamy negatywny wpływ na Ziemię, czego świadomość jest już w nas bardzo głęboka i zaczęliśmy podejmować kroki by naprawiać swoje błędy. Każdy z nas codziennie dokonuje wyborów, które są dobre lub złe dla środowiska, a co za tym idzie, dobre lub złe dla nas w przyszłości i jakości życia przyszłych pokoleń. Myślę, że pierwszy raz w historii ludzkości znaleźliśmy się w sytuacji, gdzie jako społeczeństwo świadomie zaczynamy patrzeć na świat i obserwujemy jak wpływamy na przyszłość życia na Ziemi.

Pracując w branży energetycznej chcę podejmować działania, które zmieniają świat na lepsze, jednocześnie umożliwiając innym przyłączenie się do tego ruchu. Dlatego zapewnienie naszym klientom w 100% odnawialnej energii już teraz jest dla nas fundamentalną wartością. Chcemy być partnerem dla osób, które nie chcą iść na kompromis i czekać, aż świat sam się zmieni i może w 2050 roku będzie lepiej. My chcemy by było lepiej codziennie, od dzisiaj. Każdy z nas wybierając zieloną energię dokłada się do zmiany i pomaga ją akcelerować. By świat zmienił się dostatecznie szybko na taki, gdzie żyjemy w symbiozie z naturą, nie wystarczają deklaracje polityków, czy polubienia na facebook-u, lecz są potrzebne konkretne działania każdego z nas.

Dlatego stwierdziliśmy, że najlepszą ekspresją naszych wartości jest zaoferowanie każdemu możliwości aktywnego wpływu na przyszłość naszej cywilizacji. Chcemy wywołać efekt śniegowej kuli, gdzie każda osoba decydująca się przejść na energię w 100% odnawialną pomaga nam inwestować w technologie jutra, które tę energię produkują, magazynują czy dystrybuują.