Węgiel czy nie węgiel oto jest pytanie

01-03-2014

Z dr inż. Andrzejem Kowalskim, Prezesem Zarządu BSPiR Energoprojekt - Katowice S.A. rozmawia Jacek Balcewicz

- Można by powiedzieć nieco trawestując, że po długich i ciężkich cierpieniach rusza wreszcie budowa nowych bloków w Elektrowni Opole. Kontrowersje jednak pozostały. Dla niektórych były one tak wielkie, że byli skłonni poświęcić swoje kariery i stanowiska, co w dzisiejszych czasach nie jest znowu takie częste.

- Trzeba sobie powiedzieć, że inwestycje długoterminowe, a szczególnie takie, które zapewniają bezpieczeństwo energetyczne państwa, są kwestią specyficzną. To, że dzisiaj, według obowiązujących na rynku cen paliwa, energii i robót budowlano-montażowych, inwestycja się nie zamyka finansowo, nie oznacza, że tak będzie za 5, 10 czy 20 lat. Blok energetyczny buduje się obecnie na 40 czy 50 lat i dlatego trzeba brać pod uwagę wszystkie ścieżki cenowe.

- Która będzie właściwa?

- Tego dziś nikt nie wie, bowiem każda z nich obarczona jest błędem. Błędem pesymizmu, błędem optymizmu czy błędem, którego teraz nie umiemy zidentyfikować. Jedno jest pewne, do wszystkich prowadzonych aktualnie obliczeń trzeba wprowadzić czynnik ryzyka, bo koszt niedostarczenia potrzebnej energii jest nie tylko prostą stratą dla elektrowni, wiążącą się z utratą wpływów, ale także stratą wyrażoną w rachunku ciągnionym dla całej gospodarki, a przez to dla całego społeczeństwa. Dlatego budować trzeba! Jest pewien poziom mocy, który powinien być zapewniony i taka wielkość musi w krajowym systemie energetycznym fizycznie istnieć. 

Czy w Krakowie stanie pomnik Pawła Potockiego – Polaka, który zbudował azerską potęgę naftową? SOCAR - fundatorem

25-02-2014

W środku lata Jacka Majchrowskiego, prezydenta miasta Krakowa odwiedził z oficjalną wizytą ambasador Azerbejdżanu w Polsce - Hasan Hasanov. Celem wizyty było urzeczywistnienie zainicjowanej przez stronę azerską idei budowy w Krakowie pomnika Pawła hrabiego Potockiego - twórcy podstaw azerskiego przemysłu naftowego.

W historii Azerbejdżanu zapisało się wielu wybitnych Polaków - wiceministrów, rektorów, architektów. Wizerunek Baku - stolicy Azerbejdżanu - jest dziełem polskich architektów, którzy zaprojektowali najpiękniejsze historyczne budynki miasta. Na początku XX w. łódzki inżynier Stefan Skrzywan zaprojektował stołeczny wodociąg. Z kolei Witoldowi Zglenickiemu i Pawłowi Potockiemu, których inżynierski dorobek jest znany na skalę światową, Azerbejdżan zawdzięcza możliwość korzystania ze swojego największego bogactwa naturalnego - ropy naftowej. Z ideą wydobywania ropy naftowej z dna Morza Kaspijskiego wystąpił prof. Witold Zglenicki, uznawany powszechnie za „ojca nafty bakijskiej" - który opracował wstępną koncepcję rewolucyjnego - jak na ówczesne czasy - procesu wydobycia ropy naftowej spod dna Morza Kaspijskiego metodą zasypywania płytkich zatok. Ideę tę zrealizował w praktyce Paweł hrabia Potocki, który pochowany został na Bulwarze Nafciarzy w centrum Baku, na gruncie wydartym morzu. Paweł Potocki - podobnie jak Mickiewicz, Kopernik czy Chopin - nie urodził się w Krakowie, nigdy też nie był w Krakowie, chociaż tutaj zlokalizowane były niektóre z posiadłości jego rodziny. Jednak pamięć tak zacnego człowieka - jak powiedział Ambasador Hasanov podczas spotkania z prezydentem Majchrowskim - musi być uczczona w równie zacnym mieście, czyli właśnie w Krakowie. 

Ukraińskie porachunki

17-02-2014

Od kilku miesięcy oczy Europy zwrócone są ku Ukrainie. Jednak tylko naiwni idealiści liczą i wierzą, że rewolucja na Majdanie zmieni ukraińskie status quo. Rosja nie „odpuści", zwłaszcza teraz Ukrainy, zaś Unii Europejskiej zwyczajnie nie stać by wziąć Ukraińców ze wszystkimi ich problemami na garnuszek. Ukraina to - jak na europejskie warunki - duży czy nawet bardzo duży kraj. Jej powierzchnia ma 603 700 km kw.(Polska 312 679 km kw.), zaś populacja liczy 45,5 mln mieszkańców (Polska 38,5 mln).

Ukraina jest trzecim w Europie - po Francji (425,4 TWh) i Niemczech (99,5 TWh) - producentem energii jądrowej zużywając rocznie 90,1 TWh energii wygenerowanej w siłowniach jądrowych. Jest także czwartym co wielkości wolumenu konsumentem gazu ziemnego. Wyprzedzają ją tylko W. Brytania (78,3 mln m sześc.), Niemcy (75,2 mln m sześc.), Włochy (68,7 mln m sześć).

Polskie 16,4 mln m sześc. przy ukraińskich 49,6 mln m sześc. wygląda jak drobiazg, choć ta gazowa mocno w ostatnich latach i tak ograniczona pozycja wcale nie jest powodem do dumy, a raczej źródłem kłopotów i wiecznie niespłaconych wobec Rosji ukraińskich rachunków za gaz.  Także pod względem konsumpcji energii pierwotnej Ukraina (125,3 mln toe) wyprzedza Polskę (tylko 97,36 mln toe). Prym wiedzie oczywiście w Europie gospodarka niemiecka (311,7 mln toe) dalej plasuje się Francja (245,4 mln toe), Wielka Brytania (203,6 mln toe), Włochy (162,5 mln toe), Hiszpania (144,8 mln toe).

W 2012 roku Ukraina wyprodukowała 198 TWh energii elektrycznej, co oznaczało nieznaczny wzrost w porównaniu z rokiem poprzednim, ale patrząc na rok 1990 kiedy wyprodukowano blisko 300 TWh, można jedynie zanucić, że... „nie wrócą te lata szalone".