Prąd z ekologicznych sześcianów

01-12-2014

Gdy świat stopniowo odwraca się od paliw węglowodorowych odnawialne źródła energii zyskują coraz lepsze perspektywy zastosowania. Jednak ich przyszły rozwój zależy nie tylko od ekonomiki ich wykorzystania, lecz także od możliwości gromadzenia wytwarzanej w nich energii. Dopiero wówczas generacja z OZE może być użytkowana wtedy gdy jest potrzebna, a nie tylko kiedy jest wytwarzana. Rozwiązania tego problemu dostarcza wodór, ekologiczne paliwo dla rozmaitych urządzeń energetycznych, w tym ogniw paliwowych. Gaz ten posiada wysoką wartość kaloryczną, jest czysty i występuje powszechnie w przyrodzie. Niestety obecnie jest wytwarzany w zdecydowanej większości z gazu ziemnego, a infrastruktura dla jego gromadzenia i dystrybucji jest wciąż w fazie wstępnego rozwoju. Z uwagi na te trudności upowszechnienie wodoru jako medium gromadzenia energii stałoby się możliwe jedynie przy jego wytwarzaniu w miejscu użytkowania. Kluczem do rozwiązania problemu jest udoskonalenie procesu produkcji wodoru. Oprócz znanej od dwóch stuleci tradycyjnej elektrolizy wody dwie inne zasadnicze metody okazują się również zbyt kosztowne i/lub energochłonne. Jedną z nich jest elektrolizer z membraną dla wymiany protonowej (PEM), drugą - elektrolizer alkaliczny. Nowa konstrukcja elektrolizera włoskiej firmy Acta wyposażona w membrany AEM jest pozbawiona w/w wad. W urządzeniu tym nie zastosowano kosztownych metali szlachetnych jak w PEM, a membrana wykazuje znacznie lepsze właściwości. Wykorzystanie tej technologii otwiera nowe możliwości rozmaitych zastosowań wodoru.

Przełomowym wynalazkiem w dziedzinie źródeł awaryjnego zasilania ma stać się urządzenie Acta Power Cube należące do grupy wyrobów określanych jako baterie wodorowe. Opracowała je firma Acta przy współpracy z ReliOn, producentem ogniw paliwowych specjalizującym się w układach zasilania rezerwowego.

Spalarnia Copenhill: 107% sprawności i... 4 stoki narciarskie

27-11-2014

Danię postrzega się jako jeden z najbardziej ekologicznych i "zielonych" krajów świata. Czy jednak rzeczywiście słusznie? Oprócz licznych wiatraków i zatłoczonych ścieżek rowerowych występuje tu także powszechny nawyk spalania wszelkich śmieci. Ten sposób utylizacji odpadów jest zazwyczaj aprobowany przez media zagraniczne, które nie wnikając w duńskie uwarunkowania, ukazują głównie jego dodatnie aspekty. W kraju, gdzie wytwarza się wyjątkowo dużo odpadów komunalnych na statystycznego mieszkańca, spala się aż 80% pozyskiwanych śmieci. Wbrew unijnej praktyce większość odpadów nie jest tu selekcjonowana, a recyklingowi poddaje się zaledwie 22% z nich. W rezultacie mnóstwo śmieci, w tym również organicznych o dużej zawartości wody, trafia do pieców wszechobecnych tu spalarni. Sytuacja ta wynika z obowiązujących w Danii rozwiązań prawnych, które nie zachęcają do ograniczania wytwarzania odpadów. W każdym prawie mieście jest spalarnia śmieci, której właścicielem jest najczęściej lokalny samorząd czyli mieszkańcy. Jeżeli więc dostarczają oni mniej surowca do tego zakładu, zmniejsza się jego produkcja, a tym samym i zysk. Utrata przychodu tego zakładu zmusza do podniesienia opłat wnoszonych przez mieszkańców do przedsiębiorstwa gospodarki komunalnej. Zatem dla przeciętnego obywatela korzystniej jest zwiększyć przerób lokalnej spalarni odpadów! Przy takim systemie finansowania gospodarki odpadami redukcja wytwarzania śmieci w gospodarstwach domowych czy komercyjnych prowadzi nieuchronnie do deficytu lokalnego budżetu. Nic dziwnego, że kraj który spala najwięcej odpadów, wytwarza ich również najwięcej.   

Od dawna Duńczyków przekonywano, że spalanie odpadów dostarcza ciepła i elektryczności dla ich domów. Dlatego Skandynawowie byli pionierami tego sposobu utylizacji pozostałości komunalnych. 

Ukraina chce gazociągu z Polski

21-11-2014

Premier Ukrainy Arsenij Jaceniuk polecił 31 października 2014 roku Ministerstwu Energetyki i "Naftogaz Ukrainy" rozpoczęcie negocjacji z EBOR i EBI w sprawie finansowania budowy gazociągu między Ukrainą a Polską. Chciałby, aby gazociąg był gotowy w 2016 roku. Jego zdaniem, nowy gazociąg może osiągnąć przepustowość około 80 milionów metrów sześciennych dziennie, którym płynąłby na Ukrainę gaz z państw UE.

Koncepcję nowego gazociągu ogłoszono w połowie października 2014 roku podczas Baltic Business Forum w Świnoujściu, gdzie poinformowano, że polska spółka Polenergia (powiązana kapitałowo z Janem Kulczykiem) wraz Ukrtransgaz (spółka „Naftogazu") pracują nad wykorzystaniem Korytarza Gazowego Wschód - Zachód do przesyłu gazu na i z Ukrainy. Służyć do tego celu ma gazoport w Świnoujściu, projektowany gazociąg Szczecin - Bernau oraz nowy interkonektor na granicy z Ukrainą. Zdaniem prezesa Polenergii, Radosława Dudzińskiego, gazociąg łączący Podkarpacie i Lwowszczyznę pozwoli na eksport 8 mld m3 gazu rocznie na Ukrainę oraz 7 mld m3 w kierunku zachodnim. Takie rozwiązanie - jego zdaniem - pozwoliłoby ponadto korzystać Polsce z 9 mld m3 podziemnych magazynów gazu w rejonie Lwowa.

Rozpatrywane są dwa warianty trasy magistrali gazowej o długości 100 i 110 kilometrów od gazociągu tranzytowego Drozdowicze na granicy polsko-ukraińskiej do podziemnych magazynów gazu ziemnego w Bilcze- Wolica na Ukrainie. Całkowity koszt projektu może sięgnąć 245 milionów dolarów. Jeżeli znajdą się niezbędne środki finansowe, to - zdaniem polskiej spółki - gazociąg może rozpocząć funkcjonowanie w latach 2019-2020.