Czysta - nieczysta energetyka wiatrowa

04-01-2015

Energetyka wiatrowa miała nas uniezależnić od węgla, a także importowanych nośników energii i zapewnić czyste powietrze. Dzisiaj wzbudza coraz większe społeczne protesty. Okazuje się, że u nas, jak zwykle zresztą, wszystko jest nie tak jak powinno wyglądać. Nie ma norm bezpieczeństwa, nie ma norm hałasu, nie ma norm odległości od zabudowań. Bywa, że gospodarni przedsiębiorcy sprowadzają przechodzone – żeby było taniej - wiatrownie z Holandii, Danii czy Wielkiej Brytanii, które w polskich warunkach po prostu źle funkcjonują, bo… obliczone i skonstruowane zostały na inne prędkości i moce wiatru. Potwierdza to tylko starą prawdę, że mamy jakiś dziwny, niepojęty dar wywracania każdej, nawet najsłuszniejszej idei.

W powszechnej świadomości panuje stereotyp, nowej już generacji, w myśl którego w Unii Europejskiej wszystko jest znormalizowane i jednakowe. A tymczasem to nieprawda i mit. Rozwiązania dotyczące odległości w jakiej od zabudowań domowych mogą być lokalizowane elektrownie wiatrowe państwach Unii Europejskiej są zróżnicowane i nie określają jednej uniwersalnej odległości lokalizacji farm wiatrowych od siedlisk ludzkich. W jednych krajach ustawodawcy kierują się dopuszczalnym poziomem hałasu, z którego wynika odległość. Tak jest w Niemczech, Holandii, Portugalii. We Francji odległość farm wiatrowych od zabudowań została ograniczona różnicą natężenia hałasu w stosunku do poziomu tła, tak by zróżnicowanie poziomu dźwięku pochodzącego od farm wiatrowych nie przekraczało w ciągu dnia 5 dB, a w nocy wynosiło nie było wyższe niż 3 dB. A w innych samą odległością bez względu na poziom generowanego hałasu. W Danii lokalizacja elektrowni od zabudowań nie mogła być mniejsza niż czterokrotność całkowitej wysokości masztu, na którym zamontowana jest turbina) we włoskiej Kalabrii - odległość ta ustalana była jako 20-krotność wysokości masztu, co w praktyce skutkowało oddaleniem farmy wiatrowej od terenów zurbanizowanych o co najmniej o 2 km.

Rurociągi i linie skontrolują… drony

01-01-2015

W miarę rozwoju techniki lotniczej coraz szersze zastosowanie uzyskują samoloty bezzałogowe. Dotychczas były stosowane prawie wyłącznie w celach wojskowych, lecz od pewnego czasu wkraczają także do rozmaitych aplikacji cywilnych. Jedną z najbardziej zaawansowanych konstrukcji tego rodzaju jest miniaturowy „samolot” typu Gatewing.

Trimble Gatewing X100 to bezzałogowy aparat latający zdolny do sporządzania mapy terenu zarówno przy świetle dziennym jak i przy użyciu promieniowania podczerwonego. Dzięki swym zaletom znalazł już zastosowanie w górnictwie, pracach ziemnych i budowlanych, rolnictwie i leśnictwie. Dla przykładu w górnictwie jest cennym narzędziem dla oceny i badania urobku powierzchni, określania usuniętych warstw ziemi, obliczania objętości hałd itd. W tym przypadku główną przewagą stosowania aparatu X100 nad tradycyjnymi metodami geodezyjnymi jest fakt, że sposób ten nie zakłóca prac górniczych, co zapewnia optymalne bezpieczeństwo dla mierniczych. Dodatkowo staje się nieoceniony do badania odległych, trudnodostępnych bądź niebezpiecznych terenów. Atutem „samolotu” Gatewing jest łatwość obsługi z ziemi i w pełni automatyczne sterowanie lotu od startu do lądowania, co zdecydowanie obniża wymagania stawiane operatorom. Rola personelu naziemnego ogranicza się do wyboru regionu oblotu oraz miejsc startu i lądowiska. Gatewing X100 posiada rozpiętość skrzydeł 100 cm i jest zbudowany z pianki polipropylenowej oraz węglowego kadłuba o masie zaledwie 2.2 kg. Jest to najlżejszy i zarazem najszybszy aparat latający w swojej klasie. Śmigło jest napędzane bezszczotkowym silnikiem elektrycznym o mocy 250 W zapewniającym czas lotu do 45 minut. Porusza się z prędkością 80 km/h (maksymalnie do 130 km/h), pokonując do 53 km na maksymalnej wysokości 2500 m. Aparat startuje z wyrzutni nachylonej pod kątem 14 stopni. 

330 tys. inteligentnych liczników dla Wrocławia

29-12-2014

TAURON Dystrybucja S.A. jest największym dystrybutorem energii elektrycznej w Polsce. Rozprowadza do 5,3 mln odbiorców rozproszonych na obszarze 57 940 km kw. - sięgającym od Mikułowej na granicy z Niemcami po Dębicę - 45 tys. GWh energii elektrycznej rocznie. Sieć dystrybucyjna będąca we władaniu spółki liczy 260 tys. km, a składa się na nią także 56 tys. transformatorów i około 57 tys. stacji elektroenergetycznych. Zarządzanie tak licznym majątkiem rozlokowanym na obszarze stanowiącym 18 proc. powierzchni kraju nie jest łatwe i proste.

Zakończony został właśnie pierwszy etap wdrażania nowoczesnego systemu Zarządzania Majątkiem Sieciowym (ZMS). Oznacza to koniec epoki papierowej związanej z inwentaryzacją i informacją o majątku firmy. Po zakończeniu wdrożenia całego systemu nastąpi pełna cyfryzacja wszystkich danych i globalnej informacji o infrastrukturze energetycznej spółki. W systemie ZMS każde urządzenie energetyczne ma swój elektroniczny paszport, czyli dokument z pełną historią danych technicznych i formalno-prawnych. Paszporty to elementy ewidencyjne fragmentów sieci, które określają ich położenie geograficzne na mapie, podstawowe parametry techniczne oraz relacje między nimi.

- Cyfryzacja dokumentacji umożliwia nam stworzenie mapy wszystkich urządzeń TAURON Dystrybucja. Stały monitoring całej sieci, bieżąca aktualizacja danych czy możliwość szybkiego reagowania na pojawiające się zagrożenia, to tylko niektóre z korzyści, jakie przynosi budowa Systemu Zarządzania Majątkiem Sieciowym - mówi Marek Kleszczewski, wiceprezes TAURON Dystrybucja. Po wprowadzeniu pełnej wersji systemu, będzie obowiązywać jedna, kompletna i ustandaryzowana baza danych wszystkich urządzeń, stacji i linii elektroenergetycznych.